Fjölnir - 01.01.1837, Blaðsíða 11

11
fæddist ou, öv". 3?að lítur {)á reíndar so út, a&
fleírum enn okkur og “nýúngasroidunum” á dögnm
Eggjerz Ólafssonar hafi ekkji fallið íni! — “Allt
“þetta er fyrir laungu úreldt, en hefir {)ó til verid”.
Mjer liggur við að spá {)ví, að líkt muni meíga seígja
um au áður enn margar aldir líða. — “3>ar á mót
“finnast ecki minnstu spor til oi eda 'ói1; því er {)ad
“ei brúkandi”. Ekkjí. Jaö má nærri gjeta. Prent-
listin, t. a. m., var ekkji tíðkanleg firr enn hún var
funndin; þessvegna var liún ekkji “brúkandi”, og er
ekkji enn. Og áður enn farið var aö búa til stafina.
voru þeír aungvir til; firir því er allt letur “óbrúk-
“andi”!!
Nú er að minnast á þaö semRask hefir sagt (iFor
sog til en videnskabelig dansk Retskrivningslœre), og
snúið er á íslenzku í Sunnanpóstinum. Hann kjeinst
þannig að oröi.
“Satt er best ad segja, ad ecki er ailskostar aud-
“veidt ad koma hókstöfunum réttilega vid; gerir þad
“bædi, ad hljódin eru ofur smáge'rd í se'r, samlík, breyti-
“leg, og takmörk þeirra óglögg, svo bágt er ad segja hvad
“réttast er: enda er á adra höndina vaninn ríkur, fjöldi
“manna athugalaus, hinir hálfærdu sérvitrir, en hinir
“lærdu skjaldan samtaka, og hafa ecki stadfestu í sér
“til ad fylgja vissum adalreglum; og er {)ví torveldt ad
“fá fram jafnvel þad sem augljóslega er réttast og naud-
“sýnlegast. Sá sem semja vill ritreglur x' módurmálinu
“ockar, má ecki heldur frjálsum höndum leika vid staf-
“rófid eptir eigin gédþeckni; því þad er ecki nú fyrst,
“ad farid er ad skrifa málid ockar, Jxad hefir verid bók-
“mál núna upp í margar aldir. 3>essvegna, ef hann ætl-
“ast til ad adrir menn fylgi reglunum hans, má hanu
>) Úr öiinu gjeri jeg öí, cptir því scin áður cr sagt; enn
um þetta oi varðar mig ckkjert.