Fjölnir - 01.01.1837, Blaðsíða 79

79
þeím prífti og varanlegrar farsældar, scm hún er lögð
í brjóst; biggjiö því framveígis á þessa uiulirstööu — haldift
áfram þessari stefnunni; þá er helzt von, aö missirinn
veröi iður bærilegur; þá lieíöriö þjer minníngu hins fram-
liðna eíns og vera ber—eíns og hann helzt vildi kjósa.
So farðu nú í drottins friði, hjartkjæri ætlbróðir!
þángað, sem er lancl þíns föðurs; ifir þjer skulum vjer
ekkji gráta; því hriggðartími þinn er á encla. Jieír eru
frain hjá farnir þeír tímarnir, er þú áttir að búa við skort
og örbirgð, og lífið lagðist á þig af öllum þúnga, og Ijet
þig kjenna á öllum biturleík sínum. jþeír eru fram hjá
farnir þeír tímarnir, er þú stóðst eínmana, er ættcnenni
þín vildu ekkji við þig kannast — þeír tímarnir, cr þú
varst lítilsvirtur, er fáir urðu til að aöstoða þig, fáir
til að hugga þig í hörmúngunum. jieír eru fram hjá farnir
þeír tímarnir, er þú stóðst grátinn ifir leíðum ástviua
þinna. Ifir þínu leíði standa nú þeír, sem þú liafðir
kjærasta á jörðunni — kona þín og börn, vinir þinir og
sóknarbörn — ekkji með neínni uppgjerðar-sorg, lieldur
til að heíðra minníngu þína, til að samfagna þjer: að þú
liefir þá aptur funndið, er heím voru kallaðir á undaii
þjer. Vjer samfögnum þjer, að þú hefir hlotið værann
blund, eptir so fagurt dagsverk -- að þú ert frelstur frá
skamdeígis - mirkriinum, er þú skjín iuí sem sól í ríkji
þíns föðurs. 5ú ert ekkji dauður á meðal vor; miitníug
þín lifir; hún lifir hjá vinum þínum; hún lifir hjá þíu-
um mörgu lærisveínum. Já! meðan landið er biggt,
skulu rit þín vitna um hjarta þitt og snilld þína;
kvöld og morgna skulu lanzins sinir og dætur minu-
ast þín; með þínum orðum skulu þeír á veturna fela
sig guði á vald, og á vorin síngja lof skaparans; með
þiniim orðum skulu þeír síngja um dáseindir sköpuu-
arinnar, og á hátíðunum miklu um fæöingu lausnarans,
pínu hans og upprisu; firir þín orð skulu þeir finna
fegurð og sælu guðhræzlunnar; og við útför þína skulu