Ný félagsrit - 01.01.1853, Qupperneq 65

U9I GODORD.
Ö5
stund á fornsögu sína síian þeir náfíu aptur sjálfrœÖi
sínu, og eru þafe þá einkum tyeir menn, Prof. Keyser
og Prof. M u n c h viö háskólann í Kristjaníu , sem mestu
hafa áorkab um þetta efni. Á&ur höf&u Noríunenn gert
fur&anlega iítiö til aö kynna sor eöli og hagi forfe&ra
sinna, einsog þeir nu sjálfir, því mi&ur, eru Ijósastur
vottur um, þar sem þeir hafa orbií) ab láta mál sitt og
þjóberni, og á því Keyser hina mestu þökk skilib fyrir
líf þab og anda, sem hann fyrstur manna hefir vakib í
Noregi í þessu tilliti, svo ab norræn fornfræbi er nú hvergi
betur stundub, enn vib háskólann í Kristjaníu *). Sjálfur
hefir hann og skrifab margar ágætar rítgjörbir um þetta
efni og einkum eina lánga um byggíngu Noregs í fornöld,
og svo merkilega ab luín hefir brotib ísinn fyrir öldúngis
nýrri skobun, ei ab eins hvab byggíngu Noregs vib víkur
heldur og líka allra Norburlanda. Er þab einkum Prof.
Muneh, sem síban heiir framhaldib og meb mesta lærdómi
eflt og aukib kenníngu Keysers í mörgum fróblegum rit-
gjörbum, og nú seinast og mest í Norbmanna sögu sinni,
sem nú er ab koma út, í alla stabi hinni fróblegustu bók,
mjög aubugri ab nýjum og skarplegum athugasemdum um
i fornöldina, einkum í fyrsta partinum, urn hina elztu tíma**).
■) Vér höfum hér, sem menn mega sjá, • ekkert tillit t-il íslands,
því Jþar er, sem alkunungt er, engin lögboftin kennsla í þessnm
efnurn og lítií) ritaí), eí)a þó heldur prentaí) — en hver almuga-
mat)ur getur sjálfur lesií) sér mest af þvf til, sem lærfcir menn
aunarstac)ar verfca aí) eyí)a löngum stundum til aí) uema.
**) þaí) er aut)vitab, at), þó aí) vér hér höfurn hrósaí) atgjör<5um
Noribmanna, hvaí) norrænni fornfræ%i vii&víkur, sem maklegt er,
þá er þó mart í skoftan þeirra, sem vér ei geturn fellt oss vi?),
en sem ljóslega má sanna, aí) bæí)i sé rángt og ónytsamt.
Svo er þaí) t. a. m. þegar Prof. Munch hvaí) eptir annaft hefiv
5