Ný félagsrit - 01.01.1853, Qupperneq 69

UM GODORD.
69
um Austurveg og tamt aí> fara þángab. Nú á döguni
eru Eiíssar alslafnesk |>jób, j>ví liöfbíngja ættirnar hafa.
}>ó þær sjálfsagt seu norrænar ab uppruna, sleppt máli
sínu og tekib upp mál hins slafneska almúga, sem næstum
því allur er ánaubugur, og norrænu þeirra gætir því sem
stendur abeins í því, ab þær ]>(5 hafa enn í höndum þær
litlu leifar frelsis og sjálfræbis, sem keisaranum lietir ei
tekist ab ná til sín, og kann þab j>ó ab vera meira enn
menn halda. En þú svona haii farib um Rússa, þá hafa
þ<5 þeir af ættmönnum jieirra, sem lengra f<5ru vestur og
norbur, betur haldib ser. Næst fyrir sunnan Svía, og
líklega á undan þeim, hafa Gotnar haldib vestur eptir og
hyggt suburhluta Svíaríkis og líklega Noregs og Danmörk
alla, en næst jiar fyrir sunnan voru aptur Saxar og svo
abrar þær |>j<5bir, er nú eru kallabar jijúbverskar. En ab
norban f<5ru síban einkum þær Jijúbir, er húfu j>júb-
flutnínginn mikla, og voru [>íer helzt gotneskar (Ausíur-
og Vestur-Gotnar, Geföar, Borgundir, Vendlar, Lángbarbar
og Englar), en herir þcir (Norbmanna og Svía ?), er á
eptir J>eim fúru ab norban, stofnubu síban hib eiginlega
danska ríki í hinum fornu gotnesku löndum, því jrar
hafbi og ábur verib kallab Danmörk einsog Hvínmörk, þú
uppruni þeirra nafna sa nokkub úljús; en sökum þess,
ab svo mikill fjöldi gotneskra manna hafbi orbib eptir á
þessum slúbum, þá spilltist fyrst norrænan í löndum Dana.
og margt annab leiddi af þjúbblendfngnum, sem ei voru
dæmi til þegar norbar drú, þar sem fúlkib var úblandab,
í. a. m. ánaub bænda og erlendt „aÖals^-vald.
þetta eru h' rumbil abalatribin í kenníngu Norbmanna,
þú sumstabar kunni ab vera nokkru áaukib, og má þab
meb sönnu um hana segja, ab saga NorÖurlanda mun
aldrei verba skilin til hlýtar, haldi menn ei þessari stefnu