Ný félagsrit - 01.01.1853, Síða 72

72
UM GODORD.
komu og hinar fróhgebjubu meyjar, er undu hverjum
manni örlög þáttu, „drósir subrænar dýrt lín spunnu,“ og
fylgdu honurn síían alla æfi. í Ginnúngagapi var jörbin
sköpub og Freyr er kallabur jarbargob, en úr hinum
foma vanaheimi varb þá álfheinir, er Freyr líka átti —
en Freyja systir hans giptist Ob. Vanir voru kallabir
au rþjób, — Yggdrasill var ausinn hvíta auri úrUrbarbrunni —
því frá þeim kom allur gróbrarvökvi, er heldur vib og
samtengir veröldina*), regn og dögg, og er þaí) einn af
hinum markverbustu og elztu sannleikum í máli voru, aí)
orftin regn og regin eru sömu rótar. Frá vönum og álfum
sögbu menn og aÖ fegurfc öil og slpaut, aubr og allir
dýrindisgripir kæmi, eba ætti eittlivab skylt vit) þá, og
einkum guliií), er þó líka var kennt vib æsi og
jötna; Freyjagriit gulitárum, og hn oss og gersemi voru
kallaÖar dætur hennar**) — sólin sjáif var köliub álf-
1 Njörbr heitir sá, sem bindur saman, af fornn oríli nirba
= njörfa, binda fast, rígbinda; þar af kemur niríiir i
kenníngunni „gönnla-stígs-gný-nirbir1' í vísu Gríms Droplaugar-
souar (útg. K. Gíslass., s. 32), eins og hirftir og hjörb af rótinni
híri' í hirba — en' í vísu Gríms er „hrafns ár“ = hrafns gle?>i
= „huginsjól", og sagt, sem rétt er, aí) Helgi hafl gert
hrafna glaba a% vígi, eins og þórílr Kolbeinsson kallar hermeun
„hrafns-ár-gefendr.“
") Agætiega heflr Einar Skúlason, af Mýramauna ætt, kveþií) eptir
þessu um gullrekna öxi, sem kouúngr haffei gefl% honum og
honum þótti hin mesta gersemi:
Gaf, sá er errírig ofrar,
óguprúílr Vanabrúílar
þíngváfabar þröngvir
þróttöflga mér dóttur;
rfkr leiddi mey mækis
inótvaldr á be% skáldi