Ný félagsrit - 01.01.1853, Síða 86
86
UM GODORD.
fylgdi helgi mikil. þángab leit Ó&inn sjálfur, er hann
g<51 galdra og vakti upp völvuna, og þángaí) leit æfinlega
Hákon jarl, er hann blóta&i, og aörir sjálfsagt líka. Ongu
reiddust go&in svo, aö trtí fornmanna, sem því er Háleygir
hurfu frá blótum, því þar var síöasta hæli þeirra, og á
fslandi sagöi kerlíngin, aö „hin ágætu“ goö hefði ,oröi<) aö
stökkva undan n o r ö u r á Siglunes; þar ígrend , á sömu
útkjálkunum, hefir mtsr veriö sagt, aí> enn ríöi karl um
Hvanndalaberg, heldur í jötunmóöi, og sjáist í óveörum.
þaö, sem ver ntí höfum talií), sýnir einkum hvers-
vegna menn uröu afe hafa svo mikla trtí á Hálogalandi,
og álíta þaö heilagt. En er þaö ntí ei merkilegt, sem
Norömenn hafa sannaö, svo aö aldrei veröur hrakiö, aö
Hálogaland er einmiöt sá hluti Noregs, sem líka hefir
byggst fyrst af norrænum mönnum ? þaö lítur svo út
sem stefna þjóöarinnar hafi her æfinlega veriö hin sama
sem stefna trúarinnar — en hver stefnan skóp þá aöra?
Hálogalandi hefir í fomöld, veriö skipt í þrjtí fylki,
þriöjtínga, einsog fjórBúngum á íslandi, og hefir sú skiptíng
aí) miklu leiti svaraö til hinnar seinni skiptíngar, í eitt
fylki nyr&st, og tvö hálffylki fyrir sunnan. Nyrbsti þriö-
jtíngurinn var í fornöld kallaöur Ömd og hefir náö yfir
lifa mun hann öllum
lengur veröldum,
og yfirlík þeirra lí?)a.
þetta hef^i hver fornmaí)ur geta?) sagt um hinn arnfleyga
ásmóí) a?) noríian, og því þótti þeim líka Ullr svo máttugur,
hann sem skýldi jöríúnni mefe himinskildi sfnum mefcan þór
stjúpfaí)ir hans (hve eíílilegt var ei aí) kalla hann svo!), sem
annars varí)i miftgarft, var lítt viíilátinn á vetrum. Allt þetta
fann og Bjarni ósjálfráí)t „vetrar er yflr brínga breií) um
blálopt guæfandi,“ sagfti hann.