Ný félagsrit - 01.01.1853, Qupperneq 146

146
l)M GODORD.
eptir því, aí> allar þessar hátí&ir voru á vetrum en ei
sumrum. A haustum komu menn heim aptur úr kaup-
ferhum og hernabi, og á vetrum sat heimilisfólk vií) láng-
elda í skjóli Ullar eí)a hölt gohaveizlur á mannfundum, og
munu þá hafa verií) flutt mörg gó& kvæ&i. Um vorin
aptur á mót skildust menn aí> og fór sinn í hverja áttina,
úngir menn og þeir, sem þafc vildu heldur, til ab heyja
stríb, en hera&shöf&íngjar og þeir, sem þa& vildu heldur,
til aí> h e yj a þíng; er þaí> vel valiö af fornmönnum aí>
þeir kalla hvorutveggja starfann meí> sama nafni, því
hvorttveggja var jafn hei&arlegt, og var sumariö starf-
semdar og fremdar tíminn. þab var reyndar skylda goí>-
or&smanna ah gæta vel hera&s síns og hjálpa hverjum
þíngmanni sínum, hvort sem var um vetur eía sumar,
en lögþíng gátu þeir ei há& nema á hinum tilteknu
sumartímum, og notu&u menn þá a&eins veturinn til a&
búa máli& undir þau, e&a l&tu dæma smærri mál, sem-ei
einu sinni þurftu a& koma til vorþíngis. Hreppastefnur
höf&u bændur og sín á milli bæ&i haust og vor, eins og
enn, fyrir og eptir sjálf lögþíngin, en skapþíng, er
helga þurfti, voru ei nema þrjú, vorþíng e&a liera&s-
þíng, alsherjarþíng e&a sumarþíng, og 1 ei& e&a
haustþíng, og svara þau aö tölunni og ymsu ö&ru öldúngis
til hinna þriggja höfu&blóta á vetrum, svo þa& atvik
sannar me&al annars, a& menn hafi aldrei haft blót á
sumrum, nema ef brýn nau&syn bar til ab gera einhverja
undantekníngu; en þessi þrjú höfu&þíng mátti enginn setja
nema hofgo&i, er stallahríng haf&i á hendi ro&inn í go&a-
bló&i, e&a þá me& þeim skilyr&um, sem sí&an voru sett,
er kristni var lögtekin. því mi&ur hafa menn of litlar
sögur af því, hva& til þess þurfti í hei&ni a& geta or&i&
go&i, en víst er, a& menn þurftu einhvern veginn a& vera