Ný félagsrit - 01.01.1853, Qupperneq 171

LM VATNSVKITINGAR.
171
4. Yfir þýfi er bágt ab koma vatni svo meb lagi fari;
er því bezt a& slétta sem fyrst undir vatnib, sem
græbir, einsog ábur er sagt, bezt sljettunarsárin*).
En se vatni annars hleypt yfir þýfi, skal hleypa því
svo miklu sem verba má yfir í senn **), en þó
miklu sjaldnar enn á slétta jörb, og varast verbur
ac) hleypa nokkurntíma á þab, þá gras er orbib mikib,
því þá bælist grasib nibur og fúnar jafnvel í rótinni.
C.
Nú er ab minnast á, hvenær byrja skuli ab veita
vatninu á á vorin, eba hversu opt hleypa skuli á, um
hvert leiti dags og hversu lengi í senn.
Hve snemma á vortímanum byrja skuli ab hleypa
vatni á er ekki hægt ab ákveba, verbur ab fara í því
eptir tíbarfari og landslagi. þeirri reglu hefi eg fylgt,
ab þá klaki er leystur úr jörb, rúmra sex þumlúnga
djúpt eba meir, og tún farib ab grænka, en tíbarfar all-
gott, hefi eg látib breiba túnib meb áburbinum. Eptir þab
ab grasbroddarnir hafa verib komnir upp úr breibslunni,
hefi eg fyrst hleypt vatni á, þegar vebur hefur leyft, og
síban daglega, eba svo opt sem hagkvæmt, hlýtt og gott
vebur hefir gefizt, þar til hérum viku fyrir sláttinn, ef
vatns hefir svo leingi notib***).
”) Ura leib og sléttab er, væri heatugast ab hlaba abalrenournar
á þeim blettinnum.
**) J>ess ber ab gæta, ab á vatnaninni verbur ab standa sem
allra skemst, svo vatnib hafl nóga stund ab síga ofaní jörbina,
og yflrborb hennar nái ab þorna aptur sem fyrst.
*••) þó regnskúrir séu endnr og sinnum, er þab til enn meira
flýtis og auka grasvaxtarins ab veita vatni á harblenda jörb;
en gjöra skal það jafnan, þá jörb er þurr og vebur hlýtt.