Ný félagsrit - 01.01.1858, Blaðsíða 190

190
FhASÖGN liM SKIPATJON.
um þann tíma árs, og túngliS ekki vaxi& — vindur hag-
-itæður út Plóann, en útlit ískyggilegt, skipií) drekkhlafeiö
me& kjöt, og túlg og fisk; þar voru t. d. 1100 sauhkindur
saltahar ni&ur í tunnur, og f'yrir utan vörurnar voru allir
dýrgripir Bjerings í gulli og silfri og gersemum, jafn-
vel húsbúna&ur, þar saman komi&, því hann ætla&i ab
halda hús ytra, me&an hann dveldi þar. Kapteinninn á
skipinu hét Lund, hann átti part í skútunni, vænn
mafeur og duglegur, á konu ytra og mörg börn í úmeg&.
Nú lagíii skipiö af st.afc, og er sagt aí> Lund hati stýrt
út mi&jan Flúa, til þess ab verfea sem bezt undir vindi,
því hann hafi búizt vi& honum á vestan og jafnvel
norbvestan, svo ekki hefir þessi austanvindur, sem þá
blés. litií) tryggilega út. Nú vakna þeir á hinum skip-
unum: Stilhoff lítur á Ioptmæli sinn, og þegar hann sér.
aí> hann hefir fallife stúrum um núttina, lízt honum ekki
á blikuna, tekur bát sinn og rær yfir til Lunds, og vill
telja hann af afe fara, en þafe var þá um seinan, skipife
var þar ekki, þafe var farife. Fer hann þá aptur á sitt
skip, og segir, afe þafe sé ekkert ráfe í því, afe leggja af
stafe, því úvefeur sé í nánd, og þafe sé jafnvel komife
úti fyrir, en fyrst hife minna skipife sé farife þá geti hann
ekki látife þafe af sér spyrjast, afe hann liggi kyrr eptir,
enda eggjafei stýrimafeur hans hann fastlega til afe fara,
og þá skipar hann afe hafa uppi akkeri. Og svo segja
þeir frá, er heyrfeu, afe þá hafi hann verife reifeur, og
haft svo hátt, er hann kallafei fyrir á skipinu, afe heyrfeist
híngafe í land.
I þetta mund létti Juno akkerum, en þafe fúr svo,
afe hún var næstum koinin upp á Orfiriseyjar granda,
og heffei farife þar upp, ef Stilhoff heffei ekki komife
til hjálpar, og taffei þafe hann framundir tvo tíma. þessi