Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1848, Blaðsíða 77

orðna fuglinum smáskelfiskur lostæt fæða, og lifa á
Iionum mestmegnis. Meðan úngarnir alast svona
upp, týnir margur talinu; því bæði verður þeim að
tjóni vatnsleysi í þurrviðrum og hvassviðrum, oglíka
tínir svartbakurinn |iá, máfurinn og lirafninn, svo þeir
fækka óðum. Mjög leingi eru úngar þessir að ná
fullorðins vexti, einkum að fiöri og vængja stærð,
og margir geta þeir ei flogið fyrir vetrarkomu, og
má af því ráða, að fugl þessi muni gamall verða.
Opt fylgja mæðurnar úngunum allan veturinn, þáng-
að til þær gipta sig aptur, um og eptir sumarmál,
þegar hinir ógiptu blikar koma að eyunum; halcla
úngarnir sér þá í hópum, og eru ávalt utan við; þekkj-
ast þeir á dökkva litnum, sem á þeim er, en eing-
inn mismunur sést um þessar munclir á lit úngu
blikanna og æðanna, og ekki fyrri en um sama leiti
og útleiðslan var árið áður; koma þá hvítir blettir
þar á, sem blikarnir hafa eöli til að verða hvitir.
Jiegar líður á varp, sjást þessi úngviði opt meöal
fullorðins fugls, eru líkindi til, að eptir því sem úng-
inn er snemmklakinn vorið fyrir, eptir þvi muni þess-
ir livítu blettir stórir vorið eptir; af þessu er og
auðsætt, að ekki kemur æöarfuglinn í varp ársgamall,
eins og margir aðrir fuglar, er menn þekkja, þó stipt-
amtmaöur 0. sál. Stephensen hafiþáætlan; því ald-
rei hefi eg séð hálflitan blika fylgja æður, en siður
vinast, og hygg eg það sennilegast, að æðarfugl fái
ekki æxlunar-eðli fyrr en á þriðja ári. Varptími
æðarfuglsins er að nokkru leyti undir veðráttunni
kominn, þó er hann venjulegast frá sumarmálum til
messudaga. Jegar veðrátta er köld, verpur fugl-
inn seinna, en fyrr í votviðrum; hæst er varp opt-
ast fyrir og um fardaga. Af þessu eðli fuglsins leið-
ir, að komi frost og norðan-átt í miðju varpi, tek-
ur fyrir það, og segja menn, að þá visni upp í fugl-