Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Qupperneq 52

52
Bóndi ræddi þá vib hana, ah hún heffei ei hátt. Hall-
grímur kvafe:
Hann gefur ekki hýrnm sátt,
hefir fas í enni:
„skrafabu eigi skorfein hátt!“
skýrfei bóndinn henni.
Önnur sögn er þab frá Hailgrími, þá hann var á
ferfe um Borgarfjörb og bafest drykkjar; bóndadóttir var
úti þar hann bar afe, kenndi hún hann ab nokkru, gekk
inn og kvab skáid eitt komib af Akranesi, þó lítt væri
bragarlegt, og mundu kvæbi hans fara eptir því, væri
. sá mabur illhreysúngslegur og ærib svipýrbur. Hallgrímur
•gekk inn í dyrin, heyrbi raus hennar og kvab, ab því
hún hafbi mælt:
Ekki skaltu orbasáld
af þer láta heyra! —
heyrt hef eg, ab hann s& skáld
hvab sem þab er meira.
Fyrri veikstu víf ab mbr
vondu, en góbu eigi;
enginn mabur því unni þer
uppfrá þessum degi!
þab er og sagt hann gengi til hennar, tæki í hönd henni
og kvæbi:
Einn þann muntu eignast þræl,
sem ekki er skós síns virbi,
sbrtu hvorki heil ne sæl
hbr í Borgarfirbi!
Og enn kvæbi hann:
Held eg nú í hendina’ á þbr
liana og fyrir mer virbi: