Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Síða 53

53
etigin er sú sem af þer ber
í öllum Borgarfirði.
Er sögn þessi höffe eptir Snorra presti skáldi á Htísafelli,
og þab meb, ab kona þessi yrbi gæfulítil, áíiur Bjarni
Jónsson skáld í Bæ í Borgaríiroi rebi henni ab flytja brott
þaban.
Hallgrímiir djákn Jónsson, á SveinsstöSuip í þíngi,
eignar og Hallgrími þessa vísu f ljóbasafni litlu , er hann
hefir tínt saman:
Ríkir falla í táBssiik
reyna þar nteb hálsbein,
rett er ab jteim feb frítt,
flenna greipar valdsmenn,
ölteitir (tætir?) miítan málshnút,
má hann kallast hreinn þá,,
glotta viB og gefa kvitt
og góna uppá mammón.
Hallgrímur djákn eignar og slittubandavísur þessar
Hallgrími, er sumir kalla refhvörf:
Trygfeir snjallar, hvergi hrygb,
hljóttu aB beibni minni,
dygBir allar Iaus viB lygb
lundur hrínga finni!
Vertu siöugur, aldrei illt
af þér heyrast láttu!
sértu snibugur, skjaldan skylt
skarnib þá viö áttu.
Djákninn eignar honum og vísur þær „heilla<5skir“ kallast,
og eru þær þessar:
Allskyns gæfan eins og smjör
utan um þig smiti,