Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Qupperneq 54

54
af dausruim þínum drjúpi mör
og djángans hnellinn bitil
Af giptunni sértu gagndrepa,
og gæfunni rennvindandi,
í lendar vaddu lukkuna,
í láninu kafni andi!
Fús í lukkunni far&’ á sund,
en farsældina smjúg&u,
vií) sælgætií) æ leiki lund,
lystisemina sjúg&u!
Ætfó sértu umvafinn
ærunni svo sem bjúpi,
farsældarinnar feitleikinn
af frúmleikanum drjúpi!
Heilsa eg þér, heillakall,
mefe hverskyns courplimentum,
vertu svo opt sigursæll
sem sjammirnar þér er kennt um!
En þab er allmenn sögn, aí> Hallgrímur hafi kve&fó
samhendu þessa; honum eignar og djákninn hana:
Aö bygfeum seint mig bera eitt sinn ná&i,
bærinn stúí) vfó sjú á grænu lábi,
drepa högg á dyr mér varb ac) ráfei,
dagsett var, því næturhvíld eg þá&i,
út kom búndi’ a& ætlan minni gá&i,
ekki hýr var fúlinn lyndisbrá&i,
á kollhettuna kau&ans þessa gljá&i,
hún kámug var, eg fullvel þessa gá&i,
hans á fötum hvereinn saumur flá&i,
hvítum, svörtum staga& allt me& þrá&i;
eins og ganti or&fó hvert vi& hvá&i,
æ&i lengi framan í mig kjá&i;
húsa’ eg beiddist, hann kva& sig þa& þjáfei,
húsrá&audinn varla þessu já&i,