Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Side 86

86
sjúkur orftinn, a& finna vini sína, þá sera þurfamabur, og gisti
á nóttum í tjaldi vinar síns, er þá spurSi hann eitt sinn, hvort
liann gæti ei be&ih Gub svo heitt, ab lbtti af honum slík—
nm þúnga og viburstygbarsýki; hati þá Hallgrímur
prestur svarab: „þab skaltu vita ab get eg þab, ef eg vil,
en eg vil þab ekki gjöra, því eg veit ekki, hversu Gubi
er þab þægilegt, og vil því heldur líba, hvab Gubi þóknast
á mig ab leggja, því þab mun verba mér fyrir beztu.“
Er þab aubsætt af sögn þessari, hve mjög menn hugbu á
'þeim dögum Hallgrím prest andheitan. Má og glögglega
sjá ibni lians ærna af öllu því er eptir hann liggur, og
þó mjög sagt hann starfabi fyrir búi sínu meban hann
sýktist eigi, og vel væri hann laginn ab stritvinnu.
þess er ábur getib, ab passíusálmar Hallgríms
prests urbu tveim sinnum útgefnir á Hólum, ab lionum
lifandi, og er sagt, ab honum líkabi ei hin fyrri útgáfan,
væri hún og eigi eptir eiginhandarriti hans. Síban voru
þeir hib fjórba sinn útgefnir í Skálholti, árib 1690, í 12 blaba
broti; ætla menn hana hina rbttustu; ber henni þó ei
saman ab öllu vib eiginhandarrit Hallgríms prests ; þó fer
útgáfa Jóns Arnasonar Skálholtsbiskups nær handriti skálds-
ins, er Vigfús prófastur segir sjá megi af því hjá ser
liggi. Síban hafa þeir opt verib útgefnir; er talin 27. út-
gáfa þeirra árib 1851, og mun enginn bæklíngur jafnopt
hafa útgefin verib her á landi, því segja má, ab allir,
allt til ómálabarna og vitfirrínga, hafi sókzt mikib eptir
þeim, svo ab sumir, sem engan bókstaf hafa þekkt, hafa
kunnab þá sem „fabirvor,“ eba þá meira og minna úr þeim.
Hefir Hallgrímur prestur fyrir sálma þessa ódaublegt lof.
Iiafa bæbi meiri háttar menn og minni unnt þeim, og mjög
af þeim metnir verib, og mun enn verba, og jafnvel hafa
sumir hermenn haft þá ab handbók, sem Magnús kapteinn
Arason, er bar þá jafnan á ser og dó meb þá 1728 hinn
9. dag janúar. Lofstír þeirra er og kominn til útlanda,