Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Side 87

87
þar þormóímr sonur Torfa, hins mesta óvildarmanns Hall-
gríms prests, getur bæ&i hans og þeirra meb lofstír.
Gubmundur son Gubmundar prests, Jónssonar lærba,
slcarpvitur gáfumabur og skáld gott, er lengi þjónabi
Sophíu Amalíu drottníngu í Danmörku, en síban var fógeti
hennar á Lágalandi, allt til dauba hennar, 1686, en bjó
þar eptir á þettmörk skamma hríb og síban í Gliickstadt;
en þab ár var hann farinn ab snúa sálmum þessum á
þjóbversku, sem næst hann kunni ab orbum og efni; var
hann í nágrenni vib bróbur konu sinnar, vistaumbobs-
mann í Gliickstadt. Sagbi Gubmundur Jóni prófasti fróba
Halldórssyni, ab sálmarnir væru þar í miklu afhaldi; en hvort
Gubmundur hefir endzt ab fullgjöra verk þetta og hvab um
þab hefir orbib eptir þab, er óvíst, þó fullkomnab hafi
verib, því Gubmundur var þá kominn í fátækt og hefir
ei haft penínga til ab borga prentunina. Gubmundur lifbi
þó 1688, en hvab lengur segist ei Vigfús prófastur vita.
Kolbeinn prestur í Mibdal þorsteinsson, Kolbeins-
sonar, er var snildarskáld á látínu og hugvitsmabur mikill,
sneri passíusálmum Hallgríms prests á látínu, og hverj-
um sálmi meb sama lagi, og tileinkabi þá Olafi stipt-
amtmanni Stefánssyni, er lét prenta þá árib 1778. Kolbeinn
var prestur 26 ár, dó hann um fimmtugt 1783, átti hann
Arndísi Jóns dóttur prests á Gilsbakka, Jónssonar prests
eldra; voru þeirra synir: Jón kaupmabur, Eyjólfur prestur
Kolbeinsson, og mörg börn fleiri.
Passíusálma þessa hefir og á látínu þýdda Hjör-
leifur prófastur þórbarson, látínuskáld gott, fyrst ab þvottá
1717, ab Hallormstab 1732 og á Valþjófstab 1742; en
prentabir voru þeir 1784. Hjörleifur prófastur dó 1786.
Er sagt, ab síban væri þeir þýddir á þýbverska túngu.
þab má telja merkilegt um sálma þessa, ab þótt flest
rit hafi þá ógæfu, ab þau fá ýmsa lastendur, þá hafa
þó fáir eba nær engir fundib ab þeim, nema ef telja skal