Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Side 97

97
þovsteinn Petursson. Eptir þafe Snóksdalín átti Steinvöru
var hann á þriöja ár áísafir&i, og voru þeim þar bornir
þrír synir: I. Magnús Ólafur, fæddurí790; 2. Gubrnund-
ur, borinn ári sí&ar (1791), og 3. þorbergur, fæddur 1792;
áttu bræbur þessir allir afmæli sitt í sömu viku í n<5—
vembermánubi, ab því er Snóksdalín sjálfur telur.
Arib 1793 fluttist Snóksdalín á eign sína, hálfan
Snóksdal, og bjó þar 5 vetur, þa&an fór hann búférlum
ab Draungum á Skógarströnd og bjó þar 7 vetur; síban
ab Narfeyri, og bjó þar 2 vetur.
En þab varfe áriö 1804, ab sjálfur fór Snóksdalín til
Jóns kaupmanns Kolbeinssonar í Stykkishóhni, meb þeim
hætti, ab hann var á útbúum hans á sumrum og í Drit-
vík á vorum yfir fiskigæzlumönnum þar, en á vetrum
optast í Stykkishólmi. Arib 1811 hóf Jón kaupmafeur
Kolbeinsson verzlun í Straumfirbi, og fluttist þá Snóksdalín
þángab, og rébi þar verzlun; en fyrir því ab verzlun sú
svarabi eikostnabi, þá lét Snóksdalín af henni, og fluttist
frá Straumfirbi 1820 ab Mibhúsum. þaban fluttist hann
ab Borg í Borgarfirbi 1823 til Gubmundar sonar síns, og
lét þá af búskap, var hann þá þrem vetrum betur en sex-
tugur; hafbi hann keypt jörbu þessa, og gefib 10 hundr.
afhenni hverjum þriggja sonasinna, en ein 10 hdr. gaf hann
Gubmundi þessutan, til framfæris sér. þar missti hann
og konu sína Steinvöru dag 17. júní 1834. Gubmundur
sonur Snóksdalíns hafbi jarbaskipti á Borg og Anabrekku
árib 1837 vib Pál prest Gubmundarson, og fluttist Snóks-
dalín þá meb syni sínum þángab; varhann þá svo hniginn,
ab ei gat hann lengur skrifab ættartölubækur, en úr því
gat hann ab eins lesib stundarkorn í einu sér til skemtunar,
og þab. gleraugnalaust, en liafbi þó brúkab gleraugu í 30
ár á undan. Snóksdalín dó ab Anabrekku árib 1842, er
hann hafbi einn urn áttrætt.
Olafur Snóksdalín var gildur mebalmabur á allan vöxt
og karlmannlegur ásýndum; hann var kallabur góbur bú-
7