Gangleri - 01.01.1870, Blaðsíða 9

9
Það er hvorttveggja, að minni hlutinn færir engar
sistæður fyrir þessum dómi sínum, enda ætlum vjer, að
j>ær hefðu orðið Ijettvægar á móti ástæðum meiri hlutans,
scm minni hlutinn eigi hikar sjer þó við, að kveða upp
yfir þann dóm, að þær sjeu „sumpart skakkar og sum-
part ónógar til að rjettlæta slík úrslit málsins*, án þess,
samt sem áður, að reyna að „hrekja þær“.
Hver gctur leyft sjcr að bera á borð fyrir konung-
inn, stjórnina og landsmenn sína slíka sleggjudóma, og
það gegn hinum gildustu gagnsönnunum, neina sá, sem
„trúir á mátt sinn og megin“ í þjóðfjelaginu, og treyst-
ir öruggur á hyili stjórnarinnar en skeytir lítið um hag
eður velíerð fósturjarðar sinnar og rödd sannleikans ?
í álitsskjalinu skýrir meiri ldutinn frá, hvað að
frumvarpinu sje í heild þess, það er, að stefnu þess og
aðal ákvörðunuin, og færir gild rök til; en hann áiítur, og
það með rjettu, bæði þýðingarlaust og rjettu (ormi gagn-
stætt í þessu máli, að þingið ræði hverja einstaka grein
frumvarpsins og gjöri við þær breytingar, þar sem það
sje skýrt tekiö frain í ástæðunum fyrir því, að þingið sje
nú svipt samþykktaratkvæði því, er það hafði 1867 í
máli þessu, og að frumvarpið muni koma út sem lög ó-
breytt í öllum verulegum atriðum, hvað sem svo
þingið segi.
Nú eru það einmitt hin „verulegu atriði“, scm þingið
hefði breytt, og sem þurfti að breyta, ef nokkuð skyldi
við það gjöra. í*etta hefir stjórnin vitað full vel, og
því slær hún varnaglann, í von um að fá vilja sínum og
ríkisþingsins framgengtá þinginu, fyrir aðstoð og atfylgi
sinna „þjónustusömu anda“.
fcgar nú þingið var svipt rjetti sínum, þeim rjetti,