Gangleri - 01.01.1870, Blaðsíða 45

45
úti f skógi, á mjúkum mosa, og hafði Jiverpokan undir
höfði sjer, en yfir sjer hafði hann himininn heiðan og
bláan. Fyrst gat hann ekki áttað sig, en smámsaman
fór hann að ranka við sjer: ferðin deginuin fyrir, hikið
á fylgdarmanninum, klaustrið, þrætan við eldamanninn,
ábótinn, kvöldverðurinn, Marsala-vínið, söngurinn, bálið,
nunnurnar, og skotin, -— allt var honum að lokunuin Ijóst.
Allt dótið hans lá hjá honum ; hann ílýtti sjer að gæta
f þverpokann ; þar var allt, sem í honum átti að vera,
og pyngjan líka; en það undraðist hann mest, að hön
viitist vera eins troðfull, og deginum fyrir; hann lauk
henni strax upp ; peningarnir voru í henni, en umfram
var brjef í henni, og var það þannig:
Herra greifi I
Vjer biðjum yður raargfaldrar afsökunar fyrir það,
að vjer verðum að skilja svo hastarlega við yður; og
kemur það af því, að vjer höfum áríðandi erindum að
gegna annars staðar. Jeg vona, að þjer gleymið ekki
gestrisni Benidikts-bræðranna í klaustrinu á Etnu, og að
þjer, ef þjer komið við í Rómaborg, biðjið Morosini kar-
dínal að gleyma ekki oss, veslings syndugutn mönnum,
í bænum sínum.
í’arangur yðar allur verður skilinn eptir hjá yður,
nema skammbyssurnar frá honum Kúkenreiter; þær bið
jeg yður að leyfa mjer að eiga til minningar um yður.
16. október 1806.
Gaetano,
ábóti í Nikulásar-klaustrinu
á Etnu.