Gangleri - 01.01.1870, Blaðsíða 8

8
1. „að hans hátign láti fruravarp til laga, er nákvæm-
ar ákveða uin hina stjárnailegu stöðu íslands í rílc-
inu, e k k i ná lagagildi“.
2. sað hans hátign allra mildilegast mætti þóknast, að
útvega fast árgjald handa íslandi úr ríkissjóðnum,
er nemi að minnsta kosti 60)000 rtl. , og
sje fyrir innstæðu þessa árgjalds geíin út óuppsegj-
anleg ríkisskuldahrjef“.
fannig segir meiri hlati þingsins konurginum ljóst
og einarðlega, en þó með allri stillingu og kurteisi mein-
ingu sína um málefni þetta, og færir skýr rök fyrir; og
mun hún vafalaust vera alveg samhljóða skoðun alls þorra
landsmanna á því, eins og sýna bænarskrár þær, er komu
fram á þinginu um málið. Vjer íslendingar munum því
og niðjar vorir jafnan minnast m e i r i hlutans með virð-
ingu og að maklegleikum lúka lofsorði á hann fyrir ein-
drægni þá, föðurlandsást og skörungskap, er hann hefir
sýnt í þessu velferðarmáli voru.
Öðru bregður fyrir, landar góðir I er vjer lesurn á-
lit hins heiðraða minni hluta. Pað byrjar þannig:
„Minni hlutinn álítur þann veg, scm þingið (□ : ineiri
ldutinn) hefir farið í máli þessu, mjng óheppilegan, þar
sem þingið ræður frá, að frumvarp þetta verði látið ná
lagagildi, án þess að stinga uppá neinum breytingum við
það, og án þess þannig á formlegan hátt að skýra frá,
hverra umbóta það virðist við þurfa, til þess að þeiin
landsföðurlega tilgangi yðar hátignar veiði náð, að íbúar
þessa lands verði að fullu aðnjótandi þeirra þegnlegu
rjettinda til frelsis og sjálfsforræðis, sem
yðar hásæli fyrirrennari veitti þegnum sínum í Danmörku,
og einnig hafði fyrirhugað íslendingum“.