Gangleri - 01.01.1870, Blaðsíða 36

36
aöist hann rnjög, að greifinn skylcii hafa heitið ferðinni
upp í gamla klaustrið ; lionum lá við að halda, að
Weðer væri einn af kumpánuin stigainannsins, og hugð1
]dví, að bezt væri að hafa vaðið fyrir neðan sig hvað
fylgdarkaup snerti. Á leiðinni mættu þeir við og við
bændum, og gjörði fylgdarmaður sjer allt til erindis til
þess að tala við þá; sagði þeim hvert ferðinni væri heit-
ið, og litu þeir þá allir hornauga til Weðers, en hann
tók ekki eptir því, og grunaði ekkert. Það var farið að
líða á kveldið, þegar þeir fóru fram hjá Nikolosi, síðasta
þorpinu á leiðinni, og var engin byggð ofar í íjallinu.
sYæri jeg í yðar sporum“, mælti fylgdarmaðurinn, „þá
mundi jcg taka kvöldverð og gisting íþorpinu því arna,
en færi heldur á morgun upp að gamla klaustrinu, svona
blátt áfram, einn, og eins og aðvífandi", „Jeg trúi þú
segðir áðan, að mig mundi hvorki skorta kvöldverð nje
sæng í klaustrinu“. „Satt er það, ef þeir viija kannast
við yður“. „Sagöi jeg þjer ekki, að jeg hefði meðmæl-
ingarbrjeF ? „Jú; svo þjer eruð staðráðnir í aðhalda á-
fram“ ? „Það er sjálfsagt". „Bölvaður þrákálfur er þessi
þjóðverji® sagði fylgdarmaðurinn í hálfum hljóðum. Litlu
síðar voru þeir komnir að klaustrinu ; það var, eins og
áður er á vikið, gömul bygging og farin mjög að hrörna;
þök og turnar víða fallnir ; þó fór mikið fyrir því, og
f kring um það allt var enn þá rammbyggileg girðing
af höggnum steini, en á girðingunni voru skotaugu eins
og títt er á víggirðingum, og líktist því allur umbúnað-
ur meir kastala enn klaustri. Það stóð og á mjög eyði-
legum stað, og var Iiarðla dauflegt um að litast kring um
það.
Weðcr greifi skipaði nú fylgdarmanni sínum að berja