Gangleri - 01.01.1870, Blaðsíða 11

11
meiri hlutanum. Þegar maður les byrjunina hjá hon-
um, þá er vjer höíum tekið upp hjer að framan, verð-
ur inaður þó að halda, að hann muni sneiða hjá synd-
inni, er hann ber upp á meiri hlutan, og muni stinga
upp á þeim breytingum, er virðist við þurfa, til þess að
þeim landsföðurlega tilgangi hans hátignar verði náð, að
íbúar þessa lands verði að fullll aðnjótandi hinna
sömu þegnlegu rjettinda til f r e 1 s i s og s j á 1 f s í o r-
ræðis“, sem Danir hafa þegar fengið, og sem oss var
heitið jafnsnemma, og þeim, og af sama einvalds kon-
ungi og veitti þeim það. En langt er frá, að hann
gjöri það; því allar hans smábreytingar eru næsta ó-
verulegar og meira til málamynda enn til gagns Dönum
eða oss, ef eigi til ógagns, nema ef telja skyldi, að
hann ræður til, að þessar góðu 30,000 verði fast á-
kveðnar; en þarf þó um leið að lýsa því yfir, að þó
frumvarpsákvörðunin standi óbreytt, sje e k k i að ótt-
ast fyrir Bað landið verði svipt tillaginu1 að
nokkru eða ölln Ieyti, nema því að eins, að það gæti
misst það“. Ekki vill hann heldur fara fram á það, að
óuppsegjanleg ríkisskuldabrjef sjeu gefin út fyrir fasta
árgjalds innstæðunni, þó hann álíti það „f sjálíu sjer
æskilegt*; því upphátt má ekki segja annað við stjórn-
ina og Dani enn það, sem henni og ríkisþinginu geðjast,
livað sem íslandi líður; og allt er að varast nema það,
að reyna að halla á meiri hlutann og setja skugga á
l) í sveitarhókum sínum nefna hreppstjórar mcdlarj mcd
hreppsómögum ýmist: nmedlagut ntillayu edur nmcdyjöfu ; þvi mun
minni hlutinn cetla, ad stjórninni oy ríkisþingin þyki hljóm*
feyra ordtd „t i 11 a ya en drgjald; oy eiyi md hann minnast
d, ad vjer eiyum fje i ríkissjódnum.