Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1887, Blaðsíða 15

15
hefir alla furðað á þessum afdrifum málsins, og séð, að málið hafði
nú fengið alvarlegri og geigvænlegri hlið, sem meira ilt myndi af
hljótast; allir sáu, að menn stóðu hér vígbúnir, ef á þyrfti að halda,
og höfðu gert herkuml á hjálmum sínum, sem til stór-bardaga.
144. kap. f>að má nærri geta, að þeim Merði, Ásgrími og
þeim öllum, sem hér áttu hlut að máli, hafi brugðið í brún, eins
og Flosi gat til, þegar þannig fór, enn fyrst tóku þeir það til ráðs,
eins og fyrri, að senda mann til fórhalls, og sögðu honum í hvert
„úefni“ var komið. „Of fjarri var ek þó nú, kvað jpórhallr, því at
enn myndi þetta mál eigi þann veg farit hafa, ef ek hefða við verit.
sje ek nú atferð þeira, at þeir munu ætla at stefna yðr í fimmtar-
dóm fyrir þingsafglöpun. þeir munu ok ætla at vefengja brennu-
málin ok láta eigi dæma mega; því at nú er sú atför þeira, at
þeir munu engis ills svífaz. skalt þú nú ganga til þeira sem skjót-
ast ok segja þeim, at mörðr stefni þeim báðum flosa ok eyjólfi
um þat er þeir hafa fé borit í dóminn ok láta varða fjörbaugsgarð.
þá skal hann stefna þeim annarri stefnu um þat er þeir báru vætti
þau, er eigi áttu máli at skipta með þeim ok gerðu í því þings-
afglöpun. seg þeim, at ek segi svá, ef tvær fjörbaugssakar eru á
hendi einum manni, at þann skal dæma skógarmann. skuluð jer
af því búa fyrri til yðvart mál, at þá skuluð jer ok fyrri sækja ok
dæma. nú fór sendimaðrinn í braut ok sagði þeim merði og ásgrími“.
Síðan gengu þeir Mörðr til lögbergis, og stefndi hann þeim Flosa
og Eyjólfi, eins og pórhallr hafði fyrir sagt; þá gengu þeir burt
og til lögréttu, „þar var þá fimmtardómrinn settr“. f>á er þeir Ás-
grímr og Mörðr vóru í braut gengnir, „þá urðu dómendr ekki á
sáttir, hversu dæma skyldi; því at þeir vildu sumir dæma með
flosa enn sumir með merði ok ásgrími. urðu þeir eyjólfr þá at ve-
ýengja dóminn“; dvaldist þeim þar að því, meðan stefnurnar höfðu
verið. Litlu síðar var þeim sagt, Flosa og Eyjólfi, að þeim var
stefnt að lögbergi í fimtardóm tveim stefnum hvorum þeirra.
Eyjólfr mælti þá: illu heilli höfum vjer hér dvalizt er þeir hafa
fyrri orðit að bragði að stefna enn vér; hefir hér nú fram komið
slægð þórhalls, „ok er hann engum manni líkr at viti sínu“; eiga
þeir nú fyrr að sækja í dóm sín mál, lá þeim þar og allt við, enn
þó skulum vér nú ganga til lögbergis ok búa mál til á hendr þeim,
þó að oss komi það fyrir lítið. Fóru þeir þá til lögbergis, og
stefndi Eyjólfr þeim um þingsafglöpun ; síðan gengu þeir til
fimtardómsins. |>á er þeir Ásgrímr komu til fimtardómsins, sótti
Mörðr málið, kvaddi J>ingvallabúa níu, og bauð þeim í setu „vestr
á árbakka“, og bauð þeim Flosa og Eyjólfi að ryðja kviðinn, „þeir
gengu til at ryðja kvið ok hugðu at ok gátu hvergi rengðan,
gengu frá við svá búit ok undu illa við“.
Hér er kviðrinn settr „vestr á árbakka“, í sama stað og áðr