Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1961, Blaðsíða 95
ÍSLENZKUR TRÉSKURÐUR í ERLENDUM SÖFNUM
99
o-ið). Yzt til hægri endar hann á samhverfum skúf. Yzt til vinstri
er á honum minni skúfur, en auk þess mjó grein til hvorrar handar.
Greinar þessar mynda hver um sig vafteinung, sem nær alveg að
hinum enda f jalarinnar, annar ofan við hinn lárétta miðstöngul, hinn
fyrir neðan. 1 hverri bylgju er uppundin grein, sem vefst um bók-
staf eða hluta bókstafs. Enda greinarnar á margflipa blöðum eða
64. mynd
hnúðum á stilk. Auk þess fjöldi minni greina með hnúðum. Stöngl-
arnir flatir. Margskonar frágangur á flipunum, sem eru holaðir með
ýmsum skurði og mótum: skáskurðir, naglskurðir, skipaskurðir, sem
eru oddhvassir í annan endann, bogadregnir í hinn. Stakar perlur
og perluraðir, upphleyptar úr sjálfu efninu, sjást einnig. Lögun
blaðanna er jafnfjölbreytt. — Allvel unnið.
4. Hvorki dagsetning né ártal.
5. IONIONSSONA (Ath.: Öll N eru öfug).
6. Safnskýrslan: ísland. Fengið frá 2. deild. Afhent 1935. Út-
vegaði Bruun höfuðsmaður fjöl þessa til heimssýningarinnar í París
árið 1900. Síðan afhent 2. deild safnsins.
1. D. 60U2 b. Rúmfjöl úr furu. L. 115.8. Br. 18. Þ. 1.3.
2. Dálítið sprungin. Fjalarbútur til styrktar við annan enda á
bakhlið. Ómáluð.
3. Langbrúnir framhliðar eru strikheflaðar. Útskurður innan
við. í miðju er mjór, sléttur hringferill með fangamarki að innan,
er það í tveim línum. Bókstafirnir líkjast jurtastönglum, og sumir
hafa innri útlínur. Þeir enda á undningum og blaðflipum. Tein-
ungur liggur frá hringnum til beggja handa. Ekki samhverft. Spretta
báðir upp af einkennilegum rótum. Öðrum megin eru þær úr nokkr-
um smágreinum með undninga og eitt haft, hinum megin úr þver-
bandi með perluröð, og fáeinum blaðflipum. Teinungarnir eru ekki
reglulegir vafteinungar (sá til vinstri allreglulegur, sá til hægri
allur óljósari). Fjölin er gagnskorin milli greinanna. Enda þær á