Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1968, Side 109

SKÝRSLA UM ÞJÓÐMINJASAFNIÐ 1967
113
freður Örn Eiríksson var nú algjörlega hjá Handritastofnun Islands
við það starf, en hins vegar var honum veitt vinnuaðstaða hér í safn-
inu, herbergi með sérinngangi og síma.
Almennt um safnstörfin.
Verkaskipting milli safnmanna var að heita má hin sama og verið
hefur undanfarin ár, svo að ekki er ástæða til að rekja hana sérstak-
lega hér. Kemur hún einnig að nokkru fram á öðrum stöðum í þess-
ari skýrslu. Enn sem fyrri ver'ða fræðastörf mjög að sitja á hakan-
um fyrir daglegum önnum margvíslegum, en þó vinna safnmenn
alltaf nokkuð að rannsóknum, og birtist árangur af þeirri viðleitni í
Árbók fornleifafélagsins, sem safnmennirnir annast að langmestu
leyti. Hefur hún nú í mörg ár komið út reglulega einu sinni á ári og
er mjög mikilsverður þáttur í starfsemi safnsins, þótt formlega sé
hún gefin út af Fornleifafélaginu.
Merkur áfangi náðist undir árslok í starfi því, er Halldór J. Jónsson
hefur einkum haft með höndum undanfarin ár. Hefur hann yfir-
farið allt mannamyndasafnið annað en plötusöfn, látið hverja mynd
í sérstakt umslag og raðað þeim í stafrófsröð í fullkomna skápa. Við
árslok voru í þessu safni 25014 mannamyndir. Er það nú mjög að-
gengilegt og safnlega vel frá gengið, og mun lengi verða búið að
þessari miklu vinnu.
Elsa E. Guðjónsson dvaldist í London með nokkurn styrk frá Þjó'ð-
minjasafninu 8.—14. febrúar. Vann hún þar að áframhaldandi rann-
sóknum á íslenzkum veftum og búningum í Victoria and Albert
Museum, en þó aðallega í British Museum við athugun á teikningum
og vatnslitamyndum frá leiðangri Sir Joseph Banks til Islands 1772.
Eru myndir þessar margar hverjar mjög merkilegar heimildir um
íslenzka búninga á s. hl. 18. aldar, einkum þó kvenbúninga. Þjóð-
minjasafnið hefur nú eignazt ljósmyndir af öllum þessum myndum
og auk þess litslætur af vatnslitamyndum.
Þá dvaldist frú Elsa einnig á eigin vegum í Hamborg 9.—14. októ-
ber og heimsótti mörg söfn og kynnti sér veftir og vefnaðaráhöld.
Mest kapp lagði hún á að kynna sér íslenzka muni, sem prófessor
Hans Kuhn safnaði hér á landi á árunum 1927 og 1929, en þetta safn
hans er nú varðveitt í Hamburgisches Museum fiir Völkerkunde.
Þór Magnússon dvaldist lengi í Carnegie Museum í Pittsburgh í
Bandaríkjunum, og seinna fór hann á norrænan fornleifafræðinga-
fund í Helsingfors í Finnlandi, og fékk safnið handa honum nokk-
8