Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1984, Qupperneq 44

48
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
15. Hclge Finsen: Om bevaring og vedligeholdelse af gamlc huse i Island. Privattryk,
Kbh. 1956, bls. 11.
16. Gerda Boéthius: Studier i den nordiska timmerbyggnadskonsten frán vikingatiden till
1800-taIet, Stockholm 1927, bls. 86 ff.
17. Við seinni tíma cndurbætur hefur verið sett annað og sómasamlegra þakefni á nokkur
steinhúsanna. Á dónrkirkjunni á Hólum er nú koparþak, rauður tígulsteinn er á
Bessastaðastofu og Bessastaðakirkju og á Viðeyjarstofu cru tígulsteinar mcð blá-
svörtum glcrjungi.
18. Tugthúsið cr einnig steinhús sem byggt var árin 1765-71 eftir teikningum G.D.
Anthon. Húsinu var frá fyrstu tíð ætlað að hýsa flakkara og landshornalýð sem ásóttu
alþýðu manna en hinir raunverulegu afbrotanrenn voru scndir til Danmerkur. Þar fór
fram svokölluð betrunarvinna.
19. Isl. Jour. 7: No. 1086.
20. Isl. Jour. 9: No. 1587.
21. Sama aðfcrð var einnig notuð við byggingu Bessastaðakirkju.
22. Isl. Jour. 7: No. 1086.
23. Isl. Jour. 7: No. 1279.
24. Isl. Jour. 7: No. 1425.
25. Jón Helgason: Árbækur Reykjavíkur 1786-1936, bls. 29.
26. Fyrstu ársreikningar Schcels náðu frá byrjun byggingarframkvæmdanna 13. septcm-
ber til 31. des. 1787. Seinni ársrcikningarnir náðu til heils árs. Heildarkostnaðurinn
var þessi: árið 1787 561 rdl. 2 m 12 sk. árið 1792 1073 rdl. 0 m 7 sk.
árið 1788 1709 rdl. 2 m 0 sk. árið 1793 641 rdl. 2 m 14 sk.
árið 1789 1800 rdl. 1 m 9 sk. árið 1794 175 rdl. 0 m 0 sk.
árið 1790 1541 rdl. 4 m 9 sk. árið 1795 178 rdl. 1 m 0 sk.
árið 1791 1354 rdl. 5 m 1 sk. árið 1796 435 rdl. 3 m 0 sk.
Samtals gerir þetta 9470 rdl. 5 nr . 4 sk. Við það bætist kostnaður byggingarefna sem
keypt voru í Danmörku og vinn ulaun scm þar voru greidd sem samkvæmt athuga-
27.
28.
scmd rentukammersins til hins konunglega gjaldkcra frá 30. júní 1787 var samtals
3554 rdl. 6 sk. Konungsverslunin hafði áætlað flutningskostnað byggingarefna til
íslands 2610 rdl.
Hans Hcinrich Schytte var byggingarstjóri við framkvæmdina undir yfirstjórn
Winstrup.
Helge Finsen, op. cit., bls. 24.