Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1984, Qupperneq 48

52
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
á honum forkunnar fagur útsaumur og honum fylgdi mikið og vandað
kvensilfur. Var hann enda skömmu síðar fluttur á ný í safn Viktoríu og
Alberts til lagfæringar og varðveislu.
Hempa sem fylgt hafði búningnum bæði samkvæmt safnskránni og
ferðabókinni, var þó ekki í Bethnal Green safni, heldur hafði hún, eins
og fram kom er farið var að kanna málið, verið afhent enn öðru safni
í London, Horniman safni, til varðveislu.15 Gat höfundur því ekki
skoðað hana meðan á dvöl hans í London stóð 1963, en tókst að bæta
úr því fjórum árum síðar. Áður, nánar til tekið snemma árs 1965, höfðu
höfundi hins vegar verið sendar af henni myndir, en þá var búið að færa
hana aftur í safn Viktoríu og Alberts fyrir allnokkru.16
Haustið 1968 var búningurinn léður Þjóðminjasafni íslands til eins
árs, mest fyrir velvild Donald King, þáverandi yfirmanns textíldeildar
hins enska safns.17 Var búningurinn miðpunktur sýningar á íslenskum
kvenbúningum sem haldin var í Bogasal safnsins 22. febrúar til 9. mars
1969 (1., 2. og 3. mynd), en er sýningunni lauk var um hann búið í
einum af sýningarsölum safnsins þar til hann var sendur utan aftur um
haustið.18 Hefur honum síðan verið komið fyrir í safni Viktoríu og
Alberts með úrvali evrópskra þjóðbúninga og vakið þar verðskuldaða
athygli safngesta.19
III
Búningurinn sem dr. Hooker seldi 1869 er dæmigerður faldbúningur
frá lokum 18. aldar eða um 1800. Um íslenska faldbúninga almennt á
18. og 19. öld hefur höfundur áður ritað, og vísast til þess,20 en hér
verður reynt að gera ítarlega grein fyrir þessum einstaka búningi. Er
hann samsettur af eftirtöldum hlutum: upphlut með áföstu undirpilsi,
pilsi, svuntu, treyju nteð áföstum kraga, sprotabelti, herðafesti, háls-
festi, hérðaslá og hempu. Höfuðbúnaður: faldur og höfuðklútur, var
með búningnum 1963. Hann er hins vegar ekki nefndur í skránni frá
1869,21 enda er hann af síðari tíma gerð og hefur án efa verið útvegaður
eftir að búningurinn kom til safnsins.22
Upphluturinn er úr ljósgrænu flaueli (4. mynd), fóðraður innan með
þrykktu hvítleitu flaucli ineð svörtu munstri. Er fóðrið mjög snjáð og
hefur eflaust verið haft til annars áður en það var látið undir upphlutinn.
Upphluturinn er lagður breiðum gylltum ofnum vírborðum, svonefnd-
urn líberíborðum, að framan og aftan, en mjórri borðar samkynja eru
í bryddingum um hálsmál og handvegi.23 Að framan er hann kræktur
með stórurn gylltum silfurmillum, settum á svart flauel, en mjó rauð
silkibrydding er fremst á börmunum. Millurnar hafa upprunalega verið