Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1984, Page 186
190
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
langt, sem dregst að sér til endanna, og eldstæðið, langeldurinn, er á
miðju gólfi og snemma á miðöldum koma svo útbyggingar frá skálun-
um. Hugsanlegt er þó, að þarna hafi verið um að ræða einhvers konar
bráðabirgðahús, sem komið hafi verið upp og menn búið í meðan
annað og varanlegra hús var í byggingu. Petta er aðeins tilgáta, en óvíst
er hvort einhver hinna rústanna á svæðinu gæti hugsanlega verið af
skála. Einnig mætti hugsa sér, að hér kunni að hafa verið sel.
Vera má, að örnefnin á þessum slóðum gefi eitthvað til kynna um
byggð þar fyrrum. Lækurinn heitir Auðnugil og móarnir Auðnugils-
rnóar. Hugsanlega gæti í þessum nöfnum falizt ábending eða minning
um byggð, sem komin hafi verið í auðn er þau voru gefin. Fram um
aldamótin 1900 var einnig þekkt örnefnið Strútsgerði á þessum slóðum
(er í örnefnasyrpu Brynjólfs Jónssonar frá Minna-Núpi, nú í Örnefna-
stofnun Þjóðminjasafnsins), en nú kunna menn ekki lengur að staðsetja
það. Líkur benda þó til, að það hafi verið rétt niður undan rústasvæð-
inu, niðri við mýrarnar. Gæti þetta nafn verið kennt við akuryrkju
forðum, og sé svo er það orðið býsna gamalt, varla yngra en frá mið-
öldum.