Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 6

6
vilrun hafði sannfært hann um sannleika þeirrar trúar,
er hann áður hafði ofsókt, og vitnaði hann síðan ein-
alt til hennar, sem óhrekjandi sönnunar fyrir hinni
guðdómlegu köllun sinni, til að boða evangelíum Jesú
Krists.
Eptir að Páll hafði tekið skírn, fór hann til Araba-
lands og dvaldi þar um hrið; hefir hann án efa varið
þeim tíma til að slyrkja sig og staðfesta í hinum nýja
lærdómi, er hann hafði meðtekið, og undirbúa sig undir
liið mikla ætlunarverk silt, að boða kristindóminn meðal
lieiðíngjanna; síðan snéri hann aptur til Damaskusborg-
ar og tók að boða þar evangelíum; en er Gyðíngar þeir,
er þar bjuggju, hófu ofsnkn gegn honum, forðaði hann
lífi sínu með því að halda þaðan lil Jerúsalem; en er
liann var þangað kominn, tók Barnabas kristniboði hann
að sér og skýrði lærisveinunum frá, hver breyting væri
komin á hann; dvaldi hann þá um stund hjá þeim og
kendi með djörfung ( Jesú nafni; síðan fór hann lil fæð-
ingarborgar sinnar Tarsus og settist þar um kyrt.
Svo sem áður er gelið flýðu margir kristnir menn
burt úr Jerúsalem í ofsókn þeirri, er hófst eptir dauða
Stefáns; nokkrir þeirra fóru lil Anliokkíu; það var mikil
borg og auðug norðan til á Sýrlandi; boðuðu þeir þar
kristna trú og varð mikið ágengt; myndaðist þar smá-
saman fjölmennur söfnuður; og er það fréttist til Jerúsa-
lem, var Barnabas sendur þangað til að sjá um söfnuð-
inn og efla hann; en er Barnabas hafði dvalið nokkra
stund í Anlíokkíu, fór hann til Tarsus að finna Pál; fékk
hann svo Pál með sér til Antíokkíu og voru þeir þar
árlangt; vóx söfnuðurinn þá mjög og styrktist í trúnni;
þar tóku menn fyrst að kenna sig við Krist og nefna
sig kristna til aðgreiningar frá þeim, er fylgdu setning-