Óðinn - 01.01.1921, Blaðsíða 46

46
ÓÐINN
L á r e n z.
Heima’ er hún
og veit ei meira en mállaust vöggubarn.
Hlaðgerður.
Að sitja heima virðist fínum fremd,
þá eru líka brostin ykkar bönd;
þú ferð einn Lárenz. — Lárenz, taktu mig
með þjer á skip, og haf mig þjer við hönd.
Jeg þoli’ að horfa’ á manndráp, morð og blóð,
er hugarslerk, þjer væri hjálp í mjer.
Þjer fylgi’ eg trú, og fallir þú i val,
þá hleyp jeg fyrir borð og læt þar líf,
°8 geng með þjer i gegnum lif og hel.
L á r e n z.
Pú hefur, Gerður, opnað augu mín
á Vitis porli — það er þetta skip.
Þeir koma fljótl að sækja sína bráð,
fyrr en jeg veit hvað lukka lífsins er.
Óstuddur fer jeg.
Iílaðgcrður.
Lárenz, leyfðu mjer
að fylgja þjer til Vítis.
L á r e n z.
Pú crt ær!
Pín óvitsmælgi vekur hroll og hrylling.
Hlaðgerður.
Pú hugsar þetta sjálfur! — Segðu mjer,
er prestur ær, sem prjedikar um Víti
i sóknar kirkju?
L á r e n z.
Kenning sú er helg!
Hlaðgerður.
Ef það er heilagt, sem er sagt at' slól,
en verður eintóm vitfirring hjá mjer,
þá veit jeg ei hvað veldur slíkum mun.
(Litur á hanu).
Nær fanstu, Lárenz, ástareldsins glóð!
Nær fjekslu koss, er brendi munn og brjóst,
og faðmlagseld, sem fór um allan þig,
og lagði þig af sjer eins og brunninn kveik?
Hefðarmey lundköld leikur ei svo dátt.
Við skulum leiðast gegnum ís og eld,
sje eldur þar, og hrími nokkra sál;
gott er í Viti þeim sem unnast þar,
elskendum þeim sem Ieiðast hönd í hönd
þeim liður vel. Nei ást á ekkert Víti, —
jú, afbrýðina.
Lárcnz.
Stúlka! Pú crl óð!
U n a
(kemur).
Hlaðgerður, þú gengur hjeðan burt.
Hlaðgerður.
Bannar þú kirkjur!
U n a.
Aðeins stutla stund.
Hlaðgerður
(kallar til Lárenz).
Pú lalar við mig, Lárenz, ef þú lapar.
(Hún fer).
U n a.
Pú sagðir mjer þinn samning. Jeg veil alt,
sem þörf er að vita. Parna er klukka sett
i skrúðhúsið. Jeg sett’ hana eftir sól,
þú heyrir hana slá.
Lá ren z.
Sje Ógaulan
ræningjafantur, en maður eins og eg
þá ver jeg frelsið, fyrrum var mjer kcnt
að skilmast snjalt, og sverðið mitt er gott.
En sjc hann illur andi. —
U n a.
Gaktu þá
inn fyrir grátur. Aldrei máltu fara
út fyrir þær, þó lílið liggi við,
því sje hann illur andi, þá er hætt
að gólfið bresti undan, ef þú ferð
út fyrir það, sem helgast alls er lijer.
Ógautan á að halda í hendi þjer.
Tak krossmarkið og hafðu það í hendi,
(Tekur krossmark nieö keðju af hálsi sjer, vefur keöj-
unni um hcndinu og bindur þaö meö henni fast i lófa
lians).
og leys þaÖ ekki burt úr lófa þjer
fyrr en jeg kem hjer aftur klukkan tólf.
Sje hann nú illur andi, snerlir liann
krossmarkið aldrei, hve mjög sem hann vill
og sje hann illur andi, hugsa jeg
að helgimyndir missi lif og lit,
þá hann er inni.
L á r e n z
(fer inn íyrir gfáluruar og kyssir krossinarkið 1 lófa sjer).
Helga verndartákn!
U n a.
Jeg læsi öllurn hurðum.
L á r e n z.
Kngri liurð
má læsa þá, ef menskur maður vill
hjcr komast inn að sýna samning minn.
Sje þetta Kölski, kemst hann inn um veggi,
scm aðrir gangi þar um opnar dyr.
U n a.
Treystu svo guði, Kristi og Maríu mey,
og fel þeim lif þitt, lán þitt, von og sál,
(Fer).