Óðinn - 01.01.1921, Blaðsíða 42

42
ÓÐINN
1 . Svipur.
Því kallar þú okkur fram, Salgerður. Við
erum komin upp á Odáinsvöllu, par sem
sólin setst ekki.
2. S v i p u r.
Jeg bý í sumarlandinu undirgrænni fjalls-
hlíð með fossa nið.
3. S v i p u r.
Og jeg á iðagrænum völlum, par sem fjöll
eru í fjarska. Pví kallar pú okkur hingað í
myrkrið burt frá æsku, sælu og sól.
/
Salgerður.
Hlustið, lilustið! jeg flyt frjettir af jörðúnni.
1. S v i p u r.
Hvað koma pær mjer við?
2. S v i p u r.
Ferðu enn um á jörðunni, Salgerður?
Salgerður.
Jeg var dæmd til að fara um, lil að heyra
og sjá pað ilt, sem leiddi af sögunum, sem
jeg sagði i lífinu.
1. S v i p u r.
Veslings Salgerður!
2. S v i p u r.
Því sagðir pú ekki satt?
Salgerður.
Jeg var förukona. — Fyrir syndugustu
sögurnar minar fjekk jeg bestan beina.
3. S v i p u r.
Veslings, veslings Salgerður! Hve lengi
heldur pað pjer niðri við jörðina?
Salgerður.
Meðan kynslóðin er að deyja út.
2. S v i p u r.
Pú nefndir frjettir af jörðunni.
Salgerður.
Fað er einn eftir enn parna niðri; hann
parf að heyra pær eins og pið.
1. S v i p u r.
Þar hvílir Játgeir, sem við aldrei sáuni.
Salgerður.
Játgeir! . . . (Slær hðiulunum saman). Upp,Ját-
geir bóndi! Upp úr píðri mold, mitt ból er
freðið. — Salgerður förukona kallar pig fram.
Svipur Játgeirs.
(Grár svipur kemur upp).
Salgerður? . . . Er máninn að farast ?
Salgerður.
Síðasta kvöldið, sem jeg lifði, Játgeir! bað
jeg pig gistingar hungruð og klæðlitil, en pú
úthýstir mjer. Frostið var mikið, og jeg varð
úti undir túngarðinum hjá pjer.
.1 á t g e i r.
Pín liefur verið hefnt, Salgerður! Nokkru
síðar dó jeg sjálfur, og jeg mun hafa farið
til helvítis. Far var jeg förumaður, klæðlitill
og hungraður. Jeg vaknaði á hvcrjum morgni
lil meðvitundar, gekk allan daginn í gaddi
og snjó, en kom á hverju kvöldi að reisu-
legum bæ. Avalt stóð bóndi í dyrum, pegar
jeg kom og baðst gistingar, en peir úthýstu
mjer allir. Allir bændurnir voru spegilmynd
af sjálfum mjer, eða pá jeg sjálfur. Á hverju
kvöldi hröklaðist jeg frá bænum, skreið í
skjól undir túngarðinum, og par dó jeg af
kaii og kulda á hverri nótt. Á hverjum
morgni vaknaði jeg við aftur, fór á vergang
á ný, og alt af endaði hvert kvöld á sama
hátt. Púsund sinnum óskaði jeg að jeg fengi
að deyja alveg út einhverja nóttina, en jeg
fjekk pað ekki.
1. S v i p u r.
Sálin deyr ekki.
J átgei r.
Jeg fór að sjá hve harðbrjósta jeg hafði
verið og mig iðraði pess sáran mcð sjáll'um
mcr.
Jeg glúpnaði, og piðnaði prátt fyrir alla
hörkuna, sem fram við mig kom. Eftir heil-
an mannsaldur — að jeg held — vaknaði
jeg einn morgun á sorganna beði, og var
pá kominn i hreinsunareldinn. Hann betrar,
hann er bfíð og kærleiksrík pjáning, sem
hreinsar sorann af sálinni með líðun og
sorg.
1. Svipur.
Við vitum pað.
.1 á t g e i r.
Nú vantar mig pað eitt til pess að geta
komist inn á farsældanna lönd, að Salgerður,
sem jeg úthýsti, fyrirgefi mjer dauða sinn.
1. S v i p u r.
Salgerður!
2. S v i p u r.
Fyrirgefðu honum,