Óðinn - 01.01.1921, Blaðsíða 30

30
ÓÐINN
Síra Þorgeir.
Nú er barið enn!
Ó g a u t a n.
Þín kirkja ætti ekki að vera til
nje standa ofanjarðar. Illu heilli
hún komst bjer á. ,
Gotts kálk.
Þeir berja illa og ótt.
(Gengur út og keraur aflur mcð Tristan og Lárenz, scm
liúðir liafa bindi fyrir augura, hann leysir af þeim
bindin).
L á r e n z.
Ertu hjer, bróðir? Jeg kem biskup frá
og hafði uppfylt alt, sem sett var upp
til pess jeg fengi Friði. Hann fær nú
nýtt ljón á veginn, segir að við sjeum
vist fjórmcnningar, of skyld til að eigast
án páfaleyfis.
Síra Þorgeir.
Pað eru likast lög,
sje skyldleikinn þá ekki skrök og fals,
en frá þeim lögum leysir biskup menn.
L á r e n z.
Pað leyfi fæst, en fyrir vætt af gulli.
Ó g a u t a n.
Og jeg ljæ vopn og jeg kem sjálfur með,
L á r e n z.
Það lið er örugt! — Tristan?
T r i s t a n.
Tristan fer.
Jeg vinn þar fyrsta vig mitt, ef jeg get;
tvö hundruð silfurs eru manngjöld enn,
þó öllu hnigni. Makleg málagjöld
skal biskup fyrir ilsku og öfund fá,
ef jcg næ til.
L á r e n z.
Jeg veit hún væntir mín
þcgar i nótt.
G o 11 s k á 1 k.
Og nóttin orðin dimm.
Að garpurinn Tristan hafi sig í hætlu
er ekki’ í fyrsta sinn!
(Nýr henduruar),
I. á r e n z.
Við förum þá!
Ó g a u l a n.
Sje vakað úli, vörðinn svæfa má.
Ó g a u t a n.
Svo þetta kostar þrettán hundruð dali
af skiru gullí.
Sira Þorgeir.
Hann er alveg ær!
Og ærulaus er kirkjan hans um leið.
Sá gefur ekki lánið fyrir lítið,
ef hann má veita það. — Nú vittu, bróðir!
Jeg vigi ykkur, veit þá málið leitt
til lykta, og þú lætur ekkert ije,
því skyldleikinn er eflaust ekki til.
Við verjum ykkar mái með oddi og egg.
Veit F’ríður þetta?
L á r e n z.
Já, og fjell það þungl,
hún talaði um svik við sig og mig,
og sagði upp hlýðni og hollustu við biskup;
hún bauðst að flýja, ef jeg sækti sig.
Hún roðnaði af skapi, og ræddi margt
um okkar mál.
(Tjaldið).
III. PÁTTUH.
Kirkjan í Hruna. Prískipuð timburkirkja með tveimur
súlnaröðum til beggja handa. Yfir altarinu upphleypt
mynd »Djöfullinn freistar Jesú«. Hvergi sjest kross í
kirkjunni. Til hægri handar út við vegginn er prjedik-
unarstóllinn, fram af honum á 2—3 feta háum fótstalli
er likneski af Mariu mey með barnið. Likneskið er i
fullri stærð, og nær fram af súlunnl hægra megin.
Bakvið Maríu-líkneskið er skriftastóllinn, og þar eru
útgöngudyr inn í skrúðhúsið (fyrir prestinn), sem tæpast
sjást. Aðrar dyr eru á hliðinni fyrir framan prjedikunar-
stólinn. Hinu megin við kórstoðina vinstra megin er
likneski af Pjetri postula með lyklana og Tómasi
a Becket. Allar helgimyndirnar eru með litaskrúði
miklu og gyltar gloriur yfir höfðum, og mjög skraut-
legar, nema Kölski, sem er dimmleitur. Tröppur (gradus)
liggja upp að grátunum. Kórinn er mjórfi en kirkjan.
Pað er farið að dimma þegar tjaldið cr dregið upp.
Sira Porgeir.
Pú mátt ei fara einn,
þótt liðfátt sje á staðnum, löngum má
sjá fyrir einum. Eg mun fylgja þjer
og geri uppreisn þegar nú i nótt.
Sira Porgeir, Lárenz, Friður og Trislan
(koma).
T r i s t a n.
Hjer ertu kominn, kirkjan friðar nú