Óðinn - 01.01.1921, Blaðsíða 34

34
ÓÐÍNN
Síra Þorgeir.
Satan sækir niig!
Sú gæfa er meiri, en mönnum býðst á jörð
(Við Ogautan).
Mcð hverju launa' jeg alla aðstoð pá?
() g a u t a n.
Nú skaltu fylgja pessuni premur ráðum:
Fyrst skaltu lækka bæði kirkju og klerk,
haf eignir þeirra allar handa þjer.
Það næsta er að halda valinn lier,
sem allir verða að lúta, og lána mjer
svo liðsmenn, er jeg þarf.
Síra Þorgeir.
Og þriðja ráðið?
Ó g a u t a n.
Þótt eitthvað bregðist, eða gangi i mót,
þá óskaðu ekki að Satan sæki þig,
nje aðrir lians nótar, livorki þig nje þitt
gætirðu skaps þíns, gerir liann það vart,
en annars er hann vís.
Síra Þorgeir.
Að vilja mig? —
Háðunum þeim er ljett og ljúft að fylgja,
og þá er allur samningurinn saminn.
Ó g a u t a n
(rjettir fram liendina).
Já. Komdu þá með þína kristnu hönd!
Síra Þorgeir.
Jeg sver að efna.
(Peir takast i hentlur).
Ó g a u t a n.
Gottskálk fær þjer gullið.
(Ogautan (er út um fremri tlyrnar. Djáknian og Solueig
koma inn um skrúðhústlyrnar fyrir aftan prjedikunar-
stólinn).
Síra Þorgeir.
Þú kemur eins og kallaður, minn djákni,
tendraðu ljósin, hjer skal vigja hjón,
og sæktu þau til bæjar.
I) j á k n i n n
(byrjar að kveikja).
Solveig' kom
að horfa’ á Hrunakirkju. Frænka min
var fóstruð fyrir norðan, er nú hjer.
— Er hjónavígslan leyfð að kirkjulögum? —
Síra Þorgeir.
Það segir móðir mín.
Ð j á k n i n n
(befur kveikl).
Jeg sæki lijónin.
(Per).
S o i v e i g.
Fögur er kirkjan!
Síra Þorgeir.
l‘'egri ertu sjálf!
S o 1 v c i g.
Þú segir það. Jeg vildi að svo væri,
mest vegna þín, til þin minn hugur horfir.
Síra Þorgeir
(vill faðma liana).
Þú gefur koss!
S o 1 v e i g.
Nei, ekki í helgu liúsi,
Maríu gæti sýnst það vera synd;
Stygð’ hana ekki!
Sira Þorgeir
(kyssir liana).
Líkneskjan er hlind
og sjer ei til.
S o 1 v e i g.
Æ, segðu ekki þetta,
hún sjer víst alt. Nú færðu ekki lleiri;
en síðar meir jeg gef mig guði og þjer —
og ei til hálfs, sem verður nú að vera.
Síra Þorgeir.
Solveig, jeg flýg og fer í sólarvagni
hátt yfir landið, lyfti þjer þar upp,
(lýg hærra og lengra, en aðrir undan mjer.
S o 1 v e i g.
Verðir þú biskup varnað er þjer kvonfangs
en ógift fylgi’ eg engum.
Síra Þorgeir.
Jeg vil liærra
upp ylir hæstu tinda og hafa konung
yftr mjcr einn, og fá mjer feikna tign
og meira veldi en nokkur átti áður
á Iandi hjer.
S o 1 v e i g.
Mjer fellur þá að íljúga
hátt upp með þjer, en það er því að eins
þú unnir mjer, þá á jeg líf og ljós.
(Ilann faðmar hana á ný og hún leggur háðn liand-
leggina um háls honum. Pau sleppa livort öðru. í.iírem,
/•riOiir, Djáltninn og lllaOgerður lioma).
D j á k n i n n
(við Illnðgcrði).
Þú komst til skrifta? Þú skalt bíða hjer,
því vígslan gengur fyrir.
Hlaðgerður
(sctst iit í liorn).
Hið er best.