Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1882, Síða 47

183
þeim bauð svo við að horfa1, og eg held að litið sé
að marka skáldamálið með tilliti til þess, hvernig mál-
ið hafi verið á þeim eða þeim tíma. Hjá latínuskáld-
um finnast og fornar orðmyndir, sem eigi voru hafðar
í daglegri ræðu. Og hvað norrænan skáldskap snert-
ir, þá má segja um hann, að hann hafi verið eintóm
fomyrði, á hverjum tíma sem vera skal, því kenn-
ingar, ókend heiti og goðasögur eru ávallt miklu eldri
en þau kvæði sem þá voru ort.
Vísu-orðin, sem hugsast gæti skothend (þótt þess
sé engi þörf), eru þá þessi:
nr. 25, 297 : sjalfr—sjolfr.
50. í útg. bókm.fél. er ,ósynjur‘, þótt neyðar-
laust hefði verið að rita ,ásynjur‘.
51. Hér má gera skothendingu með því að rita
,barðum‘.
65. ,þ>jalfa‘ gæti verið, ,í>jálfa‘, en a-á (o. s. frv.)
gera illa skothendingu, þótt slíkt hittist; betra væri
,skelfr-at’. Sama er að segja um 122: ,iarnum‘-,iárnum‘.
68. ’gulli‘-,golli‘.
121. ,gerðisk‘-,görðisk‘.
126. 207 (sbr. 219), 310, 370 jeta sig upp sjálf
(bls. 161).
127. ,rand‘ stendur í einni skinnbók; útg. hefir
,rönd‘ eptir skinnb. 180 b.
1) í vísum frá dögum Haraldar harðráða kemur ,gull‘
fyrir; en ,goll‘ er hin eldri mynd; en þessu brugðu menn
samt fyrir sig þegar þörf var á :
,þó lætr Gerðr í Görðum ,golls ok fer með kolli' . . .
gollhrings við mér skolla ... ,lék sollit haf golli' . . .
aptur á móti: ,gullmunnut rýðr sunnan'—
eldra væri (og réttara) ,gollmunnut‘. (Sbr. ,Gvllegr hringr',
,með gvlli', Elucid. í Ann. f. nord. Oldk. 1858.118.119). K. G.
(om helrim etc.) segir að Snorri hafi fyrstur manna sagt
,gulla-‘; en það má finna mýmargt annað því til sönnunar,
að skáldin hafi ,fornyrt‘.