Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1898, Blaðsíða 49

Eimreiðin - 01.01.1898, Blaðsíða 49
49 stöku þeirra eru algjör listaverk. Jafnvel hið styrkasta afl nær ekki fullum þroska, sje það inni byrgt. — Þarna kemur glæsilegasta skútan í öllum norska flotanum, eða, ef satt skal segja, eina glæsilega skútan í honum. Tvær langar og fagurgljáandi stálpípur gægjast framundan, og sýna þær, að skúta þessi er ekki til skemmtunar einnar. Og eins og hinar hraðskeytu fallbyssur eru hverjum öðrum betri, þannig er og allt innanborðs, nýtt, tígulegt og ljómandi fágað. En ekki er tízkusniðið á því. Það er hans eigið snið, státið og eggjandi, hvað sem tizkunni líður. Haustið 1878 var jeg á hinum fræga dansleik, sem forseti Frakka, Mac-Mahon marskálkur hjelt í Versalahöll. Jeg hafði ásamt norska jötninum Fritz Thaulow málara reikað gegnum hinn stóra spegilsal og kom þá auga á ungan mann, enn einkennilegri en Thaulow. Hann var tígulegastur og fríðastar sýnum af öllum þessum þúsund. Jeg sá hann nú líka í þeim mögnunarljóma, sem staðurinn, skrautið og hljóðfæraslátturinn varp á hann; hann var eins og opinberun frá stórvaxnari og þróttmeiri þjóð. Allir horfðu á hann; þeir gátu aðeins ekki skilið í því, hvers vegna hann bar engan af stórkrossunum sínum; því að hann hlaut þó að minnsta kosti að vera konungssonur frá fjarlægu snælandi, þar sem þjóðin hefur enn þá krapta í kögglum. Og jeg skal ekki neita því, að jeg varð upp með mjer, þegar hann kom yfir til mín og fór að tala norsku; það var Alexander Kielland. Þessi ástmögur guð- anna, sem kom altygjaður inn í bókmenntirnar með nýtt efni, nýjan stíl, og sveipað sama ljómanum og hann sjálfur í spegil- salnum í Versölum. Hefði hann helgað sig tizkunni, mundi hann einnig hafa orðið eptirlætisgoð mannanna. Hjá honu fóru .saman allir þeir eiginleikar sálar og líkama, er hefðu getað gjört hann að ljúflingi veizlusalanna, meira að segja að brekabarni (enfant gaté) gjörvallrar þjóðarinnar, og hann hafði líka án efa mikla freistingu við að eiga, þar sem lífsfjör hans var; það standa sem sje gneistar af því í hverri linu, sem hann skrifar. En hjá Alexander Kielland kemur kjarkurinn bezt fram í bók- menntum vorum; hann er karlmannlegasti rithöfundurinn. Hann sagði einhverju sinni, þegar staðið hafði óvenjulega ruddaleg grein um hann í stærsta apturhaldsblaði voru: »Jeg er meira upp með mjer af að lesa slíkt um mig í þessu blaði, en af mesta hálofi í 4
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.