Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1898, Blaðsíða 3

Eimreiðin - 01.01.1898, Blaðsíða 3
æíi mín öll önnur, ef jeg hefði lært að stjórna geði nhnu. Anna sagði í fyrradag, að jeg væri svo skapillur, að ómögulegt væri að eiga við mig, og svo væri jeg sífullur.« — »Jæja,« sagði hann og tók vínflösku úr vasa sínum og þeytti henni niður í grjótið, »ekki skalt þú framar gera mig að djöfli, eða koma mjer til að vinna fleiri ódáðaverkin. Og — hvað ætli liggi nú næst fyrir rnjer? Sjálf- sagt að jeg verð tekinn fastur, dreginn fyrir sýslumann og dæmd- ur sekur, því glæpir dyljast aldrei. Og — hvað svo? Fangelsi, eða hvað? Það afsakar mig ekki neitt, þó jeg segi, að jeg hafi verið viti mínu fjær af ölæði, það er lika óvíst, hvort jeg hefi verið það, því jeg man vel eptir öllu, sem gerðist. Það má nærri geta, hvað úr því verður. Jeg braut minna, þegar jeg sló búðar- mennina fyrir að hræða Mariu gömlu, og lá við að jeg sætti fang- elsi fyrir. Það er eins og jeg sje fæddur til að vera öllum til ills. það er enginn vafi á því, að æfi mín endar með skelfingu, og það er betra að það verði nú en síðar. Fóstra mín sagði mjer, að jeg væri ekki nema til ills á heimilinu, og úr báðum kaup- stöðunum hefi jeg verið rekinn fyrir drykkjuslark og óreglu. Og - þó fannst mjer jeg hafa löngun til að vera heiðarlegur maður, og jeg var búinn að einsetja mjer að verða það, ef jeg næði í Önnu. En svo spilltu vondir menn og djöfullinn þvi. Hún sagði, að það væri ekkert vit í, að bindast öðrum eins manni og jeg væri, og svo rauf hún öll sín heit við mig, en lofaðist konum. Hann er lika ríkur, og gullið kaupir allt, jafnvel mannssálina. Og svo verð jeg, sveitarómaginn, dáðleysinginn, fyllisvínið að lúta í lægra haldi fyrir honum. »Æfi mín er ekkert nema strið, endalaust stríð við sjálfan mig og heiminn. Og allt af bið jeg ósigur, hvort heldur jeg berst við sjálfan mig eða aðra. Og svo þetta síðasta — og versta. Nú er allt farið. Mannorðið farið, — hafi það nokkurntíma við mig loð- að. Vinirnir farnir. Stúlkan töpuð. Öll von um atvinnu og heið- arlegt lif á enda. Því ætli jeg sje að reyna til að lengja þetta vesæla og tilgangslausa líf? Margur maðurinn hefir stytt sjer aldur. Hvers- vegna geri jeg það ekki líka? Jeg geri þá tvennt í einu: Losa sjálfan mig úr klóm mannanna og losa mennina við slíkt óarga- dýr, sem jeg er.« Hann stóð nú upp, skjálfandi af kulda, og gekk ofan hlíðina og niður að sjónum. Þar settist hann niður á blágrýtis-klöpp, sem sjórinn skall upp að, og hjelt þar áfram hugleiðingum sínum. i
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.