Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1898, Blaðsíða 40

Eimreiðin - 01.01.1898, Blaðsíða 40
40 veitir oss hlutdeild í hinum andlegu fjársjóðum Danmerkur, sem eru enn auðugri. Kennslan ætti ekki hjá nokkrum hluta þjóðar- innar að fara stöðugt fram á máli, er hætt var að tala á ákveð- inni klukkustund fyrir þremur fjórum hundruðum ára. Allra sízt meðan vjer enn berjumst fyrir sjálfstæði voru gegn Svíþjóð og konungsætt hennar. A meðan er það samheldni, er vjer þörfn- umst, samheldni í nútíðaranda nútíðarmálsins. Jeg fyrir mitt leyti stakk upp á því, að ef hvert barn í Noregi, hversu fátækt sem er, hefði ráð á að læra tvö mál, þá í guðanna bænum að velja enskuna; á henni þurfa svo margir að halda, sem sjómenn, sem fylgdarmenn ferðamanna, eða þegar þeir ferðast sjálfir (sem útflytjendur). Þetta yfirgripsmikla mál mundi setja þá í samband við meiri menningu. Sjáum nú til! I fyrstunni komu fram tvö ný skáld á nýja málinu; frumleiks-angan þeirra var sem ilrnur af blómurn og berj- um fram til fjalla; það er hverju orði sannara! En aðeins á með- an þeir lýstu náttúrunni, í náttúruóði og sveitalýsingum, lengur hrökk ekki nýja málið til. Jú, það gat líka látið hæðnishlátur og spott til sin heyra, — frá eldhúsinu og drengjastofunum í garð stórstofanna. Hvorttveggja kvað við og gnýjaði, með gráti og logaleiptrum í Aasmund Olafson Vinje, einkennilegu skáldi af bændaættum, sem var gæddur veikum viljaþrótti en öflugu ímynd- unarafli. Andi hans var móttækilegur fyrir hvers konar áhrif, og og þau áhrif, sem hann varð fyrir, voru mjög sterk; þau endur- hljómuðu í kvæðum hans, sem telja má meðal hinna þýðustu ljóða og þeirra, sem lengst munu hljóma allra norskra kvæða. Dökku rákina má rekja gegnum mest allt, er hann orti, en önuglyndi yfir því, sem var, háðið og öfundin í þess garð, var alls eigi sterk- asta aflið í sálu hans. Það, sem rjeði þar mestu, var þýð barns- lund, sem fremur öllu öðru kaus sjer ástríki annara, er varð gagntek- inn af því, sem fagurt var og mikilfenglegt, einkum ef það var jafnframt glæsilegt. Jeg get ekki hjer lýst lífsferli hans, þar sem hann kastaðist úr einu í annað, órólegur og vansæll, en þó stund- um sæll, og þá óviðjafnanlega sæll. Hann vissi fyrir fram þegar hann átti að deyja, þagði yfir þvi, fór upp í sveit og dró sig þannig í hlje, sagði ekki heldur neinum þar frá því, en dróst upp í herbergið sitt og beið þar í einrúmi góðkunningja síns, dauðans. Og góðkunninginn kom í kyrþey eins og óskað var. Sama er sagt um dýr skógarins, að þau kenni dauðans fyrirfram
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.