Eimreiðin - 01.09.1898, Blaðsíða 31

»Han knytter Næven, den fedtede Hue
River han bort fra den brede Pande
Og kaster den ind i Kullenes Lue
Og spytter i Flammen, sá Glöderne ose:
»Kammerater«, ráber han, »der gik Standen,
Den sodede Hue, Kulskibsmanden;
Nu har vi Hjærnen og Armen tilbage,
Dem gemmer vi til de kommende Dage.«l
Því næst verður á vegi vorurn stóreflis ribbaldi, er bókmenntir
af betra tæginu höfðu eigi áður hirt að segja deili á. Það er
»King mob« (þ. e. Skríll konungur). Drachmann einkennir hann
með þessum orðum:
jiKing mob« er en mægtig Potentat
Med hundred Arme og tusind Tunger,
Hans Herredom er en Arvestat,
Hans Rigskleuodie Hunger.
Om Dagen i Hulen, om Natten pá. Gaden,
En Pjaltekábe slingrer om Raden;
Hans Love, det er et Tyvegreb,
Hans Krone, det er et Hampereb.c2
Við skulum nú til samanburðar virða fyrir oss nokkur erindi
úr » Samkvœminu«:
Ad Havens lönlig snoede Gang
I Kjole kort, i Kjole lang
Gik han og hun spaserende.
Han var sá hed, hun var sá varm,
Hun stötted sig ömt ved hans Arm,
Her var dog sá romantisk.
»Ja, Fröken, De har ganske Ret,
Den »store Verden* gör os træt;
1 Þetta kvæði hefur dr. V. G. fyrir nokkrum árum (1884) þýtt á íslenzku og
þar hljóðar þessi vísa svo:
Hann kreppir hnefann og kámuga húfu
hann kreistir og þrífur frá breiðu enni,
og þeytir í loga’ innar hálfbrunnu hrúgu
og hrækir í blossann, svo rýkur úr glóðum:
»Fjelagar«, hrópar hann, »hjerna fór stjettin,
húfan in sótuga’ og kolberinn grettinn;
eptir er heilinn og hendurnar beima,
er heillvænni komandi dögum skal geyma.«
2 Þ. e. »King mob« er býsna burgeis með hundrað arma og þúsund tungur;
veldi hans er erfðaríki og veldisdjásn hans er hungur. Á daginn hefst
hann við í hreysi sinn, á nóttum á götum borgarinnar; hann ber gauðrifna
buru á grindhoruðum búki; lög hans eru þjófabrögð, kóróna hans hampreipi.