Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1898, Blaðsíða 51

Eimreiðin - 01.09.1898, Blaðsíða 51
211 Hlynborgargarði, »þar sem faðir hans einatt hafði setið við hliðið eða landamerkin og starað undarlega hrifinn af gróðrinum út yfir akra með gullnu hveiti og topphöfgum höfrum«; unz hann loks »deyr dauða sínum, dauðanum þunga«. J. P. Jakobsen hefur ekki látið eptir sig liggja nema eitthvað 50 blaðsíður í bundnu máli. En kvæði hans bera svo einkenni- lega þýðan, hreinan og ómengaðan blæ, og einatt eru þau blandin friðsælli angurblíðu, er töfrar hug og hjarta, svo að menn leggja þau ósjálfrátt á minnið, og þegar maður er einn á ferli, getur maður eklti að sjer gjört að raula þau fyrir munni sjer upp aptur og aptur; það er ómögulegt að þreytast á þeim. Af þessum tveim erindum, er hjer fara á eptir, má sjá, hvaða blæ kvæði hans bera: »Stille, du elskede Kvinde! Tyst má vi træde vi to. Der sover en Sang her inde I Skovens natlige Ro.*1 »Det bödes der for i lange Ár, Som kun var en stakket Glæde; Det smiler man frem i en flygtig Stund, Man bort kan i Ár ej græde. Der rinder Sorg, rinder Harm af Roser röde.«2 Þetta voru nú þeir menn, er gefið hafa bókmenntum vorum um miðbik aldarinnar aðaleinkennisblæ sinn. En það er auðvitað, að hjá slíkri bóklistaþjóð, sem Danir eru, voru um sömu mundir margir fleiri dugandi höfundar. Og mjer finnst satt að segja himinhrópandi ranglæti að ganga orðalaust fram hjá öðrum eins manni og Vilhelm Topsöe, er ritaði með málsnild og stillingu sögur í hlutsæisstefnu, eða þá leikritaskáldinu Edvard Brandes (bróður Georgs Brandesar), er telja má með fremstu höfundum vorum í þeirri grein um þessar mundir. J?að væri og engin van- þörf að minnast hins ástsæla söguskálds, Zakarias Nielsen’s, er 1 Haf hljótt um þig, hjartkæra mær! Hljóðlega verðum við ganga, hjóna- leysin. Það blundar söngur hjerna inni í næturkyrð skógarins. 2 Þetta erindi hefur Hannes Hafsteinn þýtt á íslenzku þannig; Þess bera menn sár um æfilöng ár, sem að eins var stundar hlátur; því brosa menn fram um bráðfleyga stund, sem burt þvær ei ára grátur. Drýpur sorg, drýpur sorg af rauðum rósum. 14*
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.