Eimreiðin - 01.05.1903, Side 22

102
uð Hrútahjallaveður og eru hér óvinsælust veðra, því þau hafa
það sér til gamans, að brjóta hús og hjalla og sýna mönnum
hverninn Stafangurs- og Mandalstimbrið er í sárið. Af því fjöllin
eru há og skörðótt er hér misvindi mikið og svipir oft æði-
margir.
það spillir mikið samgöngum hér manna á milli á vetrum,
að hér er þá mjög illfært um bæinn. Götur hafa hér ekki verið
ruddar hingað til, enda er það dýrt, þar sem vegir eru svo lang-
ir. Pó ríður um þverbak þegar dimt er á kvöldum, því hér eru
enn þá ekki komin nein götuljós og má þó vel kalla vegi hér
sumstaðar full hættulega bæði lífi og limum, og að þessu er því
meiri ófögnuður hér en víða annarstaðar, að hér eru settir hlerar
fyrir hvern glugga undir eins og dimma fer, og því ekki svo vel,
að ljósskíma þaðan sé til liðs á götunni. Hlerarnir eru nauðsyn-
legir vegna stormanna, því mölin dynur eins og hagl um húsin
og rúðum því mjög hætt og dæmi til jafnvel, að menn hafa feng-
ið bjálkaenda til sín inn í stofu gegnum veggina, þegar mest hefir
gengið á; en af þessu leiðir að Seyðisfjarðarbær er oft nokkuð
skuggalegur eftir dagsetur.1
Dansleika hefir og fólk til skemtunar sér stundum og í raun-
inni lítið meira á vetrum en á öðrum tímum, og er eins og sú
leikfýsi komi i menn í hviðum eða hríðum, því stundum rekur
hver dansleikurinn annan í Bindindishúsinu, en stundum líða lang-
ir tímar á milli. Thostrup hafði hér forðum dansskóla á hóteli
sínu nál. 1883. Bar var A. Jörgensen kennari. Nú kennir víst
hver öðrum einhvern veginn, því allir sýnast kunna. Þá lesa menn
og heima sér til skemtunar og víst engu minna hér en annar-
staðar. Alþýða er sér í útvegum um bækur, að því sem föng
eru á, bæði fornar sögur og nýjar og annað, sem á íslenzku er
til fræðslu og skemtunar. Margir skilja og dönsku, og hér hefir
þessi árin verið tiltölulega fjölment lestrarfélag og kynt menn þó
dálítið ýmsu, sem nýtt hefir birzt í sagnaskáldskap Dana og
Norðmanna. Rímna- eða kvæðavini þekki ég hér ekki nema Teit
Andrisson, verkmann; hann er mjög náttúraður fyrir slíkt og kann
sjálfur gríðarmikið. Nokkrir menn hafa haft hug á að eiga hér
málfundí sín á milli, en ýms atvik hafa hamlað framkvæmd þeirr-
ar fyrirætlunar alt til þessa. Þegar svo nefnd er guðsþjónusta,
1 Nú, 1903, eru komnir 3 lampar á göturnar, þar sem mest þurfti.