Eimreiðin - 01.05.1905, Blaðsíða 4

84
Pú varst barn, eins og fleiri. með funa í hvarmi,
með fallegar myndir í sjálfs þíns barmi.
Par byrgðir þú draum um hvert bæri að halda
og bezt væri að gera, er þú kæmir til valda
Pá barstu' á þá kensli úr bókum og sögum,
sem báru þinn titil á fyrri dögum,
frá Rómverjans tíð, þess er reit og stríddi,
hvern ritgerðarkafla með sigri prýddi.
þá lastu um Korsíku-keisarans hreysti,
sem kraftana dreifðu til héiðurs reisti,
hinn hyggna og snarráða, hugstóra, vitra,
sem heiminn lét allan af skelfingu titra.
Pá virtist þig gruna hver væri keisari:
það er valdanna skapari, hástólsins reisari,
hinn mikli, hvCrs augnráð er eldkveðjusending,
sem öllu stjórnar með lítilii bending.
Nú ertu við völdin í æfinnar blóma
og ert nú sem flæktur í seigan dróma.
Alt er hárugt og slímað hvert helzt sem þú lítur,
ineð hundruð af þráðum, sem aldrei þú slítur.
Ei vondur né góður, — f*ú glögt átt að skilja
að gera sem fæst nema’ að annarra vilja.
Ei beizkju né yndi af ábyrgð þú smakkar,
því enginn kennir þér neitt eða þakkar.
f*eir eru víst fáir, sem elska þig.
Peir elska ríkið, sem prýðir sig
með þér, eins og skrautflugu skaplega kvikandi,
sem skeytt er með gullnál við djásnið þess blikandi.
Og þannig þú situr í sæmd og í völdum!
Um sál þína slær eins og hrolli köldum;
þar finnur þú eitthvað sig engja og beygja —
það er þín köllun, sem þar er að deyja.