Eimreiðin - 01.05.1905, Blaðsíða 33

113
til fyrirmyndar í þessu, því að litla frægð hafa þeir sér getið meðal
annarra framfaraþjóða fyrir þetta strik sitt. íslenzka þjóðin mun
líka fremur æskja þess að kynna sér á réttan hátt þetta mikils-
verða samgöngufæri.
Pað mun flestum kunnugt, að alþingi 1903 veitti herra konsúl
D. Thomsen í Reykjavík 2000 krónur, til þess að gjöra tilraunir
um, hvort tiltækilegt mundi að nota bifreiðar á vegum heima á
íslandi; vildu menn með því komast að raun um, hvort þessi sam-
göngufæri, eins og þau nú eru úr garði gjörð, ættu nokkuð
erindi þangað eða mundu hagfeld í framtíðinni. Herra Thomsen
keypti svo vagn, er hann kom með til Reykjavíkur snemma sum-
ars 1904. Svo vildi til, þar eð ég á þeim tíma var staddur í
bænum, að ég var ráðinn til þess að stýra þessari bifreið, sem er
sú fyrsta, er sést hefur á íslandi.
Eg skal fúslega kannast við, að ég bjóst við því, að mér
mundi verða það til talsverðrar gleði; en stór urðu vonbrigðin, er
til kom og vagn þessi reyndist óhæfur. Eftir nokkrar tilraunir á
götum Reykjavíkurbæjar, var ferðinni haldið til Hafnarfjarðar;
gekk hún reyndar stórslysalaust, en þegar mátti sjá, að vélin var
oflítil, til þess að bifreiðin gæti komist upp brekkurnar á vegunum
kringum Reykjavík. I.itlu síðar lögðum við á stað austur til Eyrar-
bakka og Stokkseyrar. Pótt þessi ferð gengi illa, varð hún þó
til þess, að hægt var að gjöra ýmsar ályktanir, og sérstaklega
kveða dóm upp yfir þessum vagni; en engan veginn verða þó af
þessari tilraun bifreiðar yfirleitt dómfeldar, eða hvernig þeim mundi
vegna á íslenzkum vegum. Engum, er vagn þenna leit og varð þess
áskynja, hversu ferðin tókst, blandaðist hugur um, að slík áhöld
mundu lítið erindi eiga til íslands, og eins gott mundi að kasta
fé í sjó sem að kaupa með því þannig lagaðar bifreiðar; það skorti
og heldur eigi ómjúka dóma um vagninn og ferðalagið, sem voru
á rökum bygðir, að því er þenna eina vagn snerti. En sem von
var, varð þeim, er eigi þektu til, á að láta þar eigi staðar numið,
en úthúðuðu öllum bifreiðum og kváðu þær mundu aldri þrífast
þar um slóðir. Og því eðlilegra var, að menn létu þetta álit sitt
í ljós, sem vagninn var keyptur í þeim tilgangi, að hægt væri að
komast að raun um, hvort bifreiðum mætti við koma heima. Eað
hefur líka komið mér til að fara nokkrum orðum um vagn þenna
í heyranda hljóði og kveða upp þann dóm, er hann á skilið. Ef
herra Thomsen hefði keypt vagninn fyrir eigið fé og í eigin þarfir,
8