Eimreiðin - 01.05.1905, Blaðsíða 31

111
Síðar endurbætti Trewithick vagninn stórum, er varð
til þess, að hann í 2 ár samfleytt var notaður til að flytja fólk
milli Cheltenham og Glouchester á Englandi. Var þá skipuð nefnd
til að athuga, hvort tiltækilegt mundi
að koma upp bifreiðum til að ferðast
á. Urðu þær málalyktir, að nefndin
réði frá að nota bifreiðar, með því að
það gæti komið ökumannastéttinni á
kaldan klaka. Vildi hún með öllu móti
koma í veg fyrir, að samgöngufærin
tækju stökk í framfaraáttina.
Á síðastliðinni öld fengust menn við
fjöldann allan af bifreiðar-tilraunum, en mest af þeim fór út um
þúfur, sökum þess að hreyfivélarnar voru mjög ófullkomnar. I'að
voru hinar svonefndu tvígengisvélar, sem létu öllum illum látum
og eyddu firnum af sprengilofti (Eksplosionsstof). En árið
1876 varð sú framför, að fjórgengishreyfivélin var búin til; smiður-
inn hét Ottó og var Pjóðverji. Fjórgengissniðið er þann dag í
dag talið allra bezt. Með því var úr vegi hrundið verstu örðug-
leikunum, er hömluðu gengi bifreiðanna, og margra alda vinna
launuð bærilegum árangri.
Vélafræðingur-
inn Gottfried
Daimler þýzk-
ur að ætt, notaði
fyrstur fjórgeng-
isvél; hann er
og talinn frum-
kvöðull nútíðar-
bifreiða. Meir en
20 ár vann hann
að því, að gjöra
þær sem hag-
feldastar; tókst
honum það fram-
ar vonum og enn er til bifreiðaverksmiðja, er ber nafn hans.
Ýmsir frakkneskir vélasmiðir hafa síðan endurbætt bifreiðarn-
ar. Geysistórar verksmiðjur starfa sífelt að smíði þeirra, svo sem
þær, er kendar eru við Dion og Bouton og veita 2 þúsund
3. Bifreið Trewithicks liin síðari (endurbætt).