Eimreiðin - 01.09.1905, Qupperneq 32

192
»Eg get ekki hætt að hugsa um það, faðir minn, að ég hef
valdið henni óhamingju,« segi ég. Öldungurinn situr kyr og svarar
ekki. Ég sá hana síðast fyrir réttinum, þá var hún örvingluð at
sorg, og grét yfir að hafa ekki barnið. Ekki lagði hún mér eitt
einasta lastyrði, en kendi sjálfri sér um alt. Margir grétu, faðir
minn, og dómarinn gat varla tára bundist. Hann dæmdi hana
heldur ekki nema til þriggja ára.« —
En faðir minn mælir ekki orð frá vörum.
»Pað verður þreytandi fyrir hana í haust, þegar hún á að
fara að vera heima,« segi ég. Pau verða ekki ánægð yfir að hafa
hana í Bergskógi. Peim finst hún hafa gjört sér vanvirðu; og
ekki getur maður verið viss um, að þau láti hana ekki fá að heyra
það. Altaf verður hún að sitja heima, hún getur víst'naumlega
svo mikið sem farið til kirkju. f*að verður ekki gaman fyrir hana
að lifa.« —
En faðir minn svarar ekki.
»En það er ekki svo þægilegt fyrir mig að giftast henni,«
segi ég. »Pað er ekki gaman fyrir mann, sem hefur stóra jörð,
að eiga konu, sem vinnumenn og vinnukonur munu lítilsvirða. Móður
minni mundi heldur ekki líka það. Og ekki skil ég, að við gætum
boðið herramannsfólki til okkar framar, hvorki til brúökaups eða
útfarar.«
Altaf þegir faðir minn.
»Fyrir réttinum reyndi ég að hjálpa henni eins vel og ég gat.
Eg sagði dómaranum, að það væri eingöngu mér að kenr.a, af
því ég hefði þröngvað til henni að taka mér. Ég sagði líka, að
ég áliti hana svo saklausa, að ef henni skipaðist hugur gagnvart
mér, skyldi ég giftast henni þá samstundis. Ég sagði það, til
þess hún skyldi fá vægari dóm. En þó hún hafi nú skrifað mér
tvö bréf, þá er ekkert, sem bendir á, að henni hafi snúist hugur.
Svo þér sjáið það, faðir minn, að ég er ekki skyldur til að giftast
henni þeirra orða vegna.«
Faðir minn situr hugsi og steinþegir.
»Ég veit að þetta er að líta á málið frá mannlegu sjónarmiði,
og við Ingimararnir höfum þó altaf viljað korna okkur vel við guð
almáttugan. En stundum dettur mér í hug, að guð almáttugur ef
til vill kæri sig ekki um að hún, sem er morðingi, fái slíka
uppreisn.
Faðir minn þegir eins og áður.