Eimreiðin - 01.09.1905, Blaðsíða 61

221
og ótta; átti bágt með að skilja, hvað fram færi í kringum hana,
og vissi ógerla, hvað hún ætti að gera. —
Séra Páll bætti við tíu krónum og leit svo framan í hrepp-
stjórann.
»I io krónur eru boðnar! — Býður nokkur betur? — i io krónur
fyrsta, annað og..............«
Hamarinn stanzaði; heiman frá bæjardyrunum var kallað með
mjúkri og veikri rödd:
»Fimm krónur betur!«
Pað var Björg, sem hafði kallað; hún hallaðist upp að dyra-
stafnum og leit niður í hlaðið, en allra augu mændu á hana.
Jón leit til séra Páls; augu prestsins beindust full gremju og
lítilsvirðingar til stúlkunnar einmana, sem stóð við dyrnar.
Björg hafði litið upp og var einbeitt að sjá, eins og hún væri
ákveðin í hvað gera skyldi.
Séra Páll stamaði út úr sér:
»Fimm krónur betur!«
»120 krónur boðnar! — Býður nokkur betur?«
»Fimm krónur til.«
Aftur var það Björg, sem bauð.
Séra Páli varð nú ljóst, að Björg myndi ætla sér að ná í
Fálka, hvað sem hann kostaði. Nú vóru því góð ráð dýr. Hann
leit fast framan í Jón, og Jón, sem var svo vel uppfræddur í þeirri
ment að skilja augnaráð prestsins, gat æfinlega lesið út úr þeim
vilja hans og meiningu, og í þetta skifti var hann þess fullviss, að
enginn misskilningur gæti átt sér stað. Hann hneigði sig auðmjúk-
lega — það hafði hann líka lært af prestinum —, sneri sér að
Björgu og mælti:
»Góða mín! þér er ekki til neins að bjóða í klárinn; boð þitt
verður ekki tekið til greina.«
»Svo-o,« sagði Björg og vöknaði um augun; hún var gersam-
lega ráðþrota. Samt herti hún upp hugann og leit kaldlega til
séra Páls:
»Pér bannið mér þó líklega ekki að sjá hann, áður en yður
verður sleginn hann?«
Hún gekk ofan hlaðbrekkuna og fanst hún varla geta dregist
það. Pegar hún kom dálítið niður á túnið, hneggjaði Fálki og
kom á spretti til hennar.
Hún stóð og hallaðist upp að makka hans; en hún strauk