Eimreiðin - 01.09.1905, Blaðsíða 36

196
og hefði feginn viljað gefa alla fegurð sína til að líta eins út eins
og Ingimar og vera einn af Ingimarssonunum. Hann hafði ætíð
tekið málstað lngimars móti dóttur sinni. og þótti vænt um, að
svo vel var tekið á móti sér.
Nokkru síðar, þegar frú Marta var komin inn með kaffið, fór
hann að ympra á erindi sínu.
»Eg var eiginlega að hugsa um,« sagði hann og ræskti sig,
»ég ætlaði eiginlega að minnast á, hvernig við gætum ráðið fram
úr fyrir henni Britu.« Bollinn, sem Marta gamla hélt á, hristist
ofurlítið, svo að teskeiðin glamraði við undirskálina; svo varð
dauðaþögn.— »Okkur hefur fundist bezt, að hún færi til Ameríku.«
Hann hætti aftur. — Sama þögnin. — Hann andvarpaði yfir
þessum kynlegu mæðginum. »Pað er búið að kaupa farbréf handa
henni.« — »Hún kemur þó heim fyrst?« spurði nú Ingimar. —
*Nei, hvað ætti hún að gera heim?«
Ingimar þagnaði aftur; hann sat með hálflokuð augun, hreyf-
ingarlaus eins og sofandi maður. í stað hans fór nú frú Marta
að spyrja: »Hún þarf víst að fá föt?« — »I’að er séð fyrir öllu,
sem hún þarf með, íeröakoffortið er reiðubúið hjá Löfberg kaup-
manni; við förum þangað, þegar við komum til bæjarins.« — »Og
fer ekki móðir hennar þangað til að sjá hana?« »Já, hana langar
nú til þess, en ég segi það sé betra að sleppa því að sjást.« —
»Pað getur nú verið.« — »Pað liggur farbréf og peningar hjá
Löfberg og bíða hennar, svo hún fær alt, sem hún þarf með.« —
»Mér fanst rétt að láta Ingimar vita þetta, svo hann þyrfti
ekki að hugsa frekar um það,« sagði þingmaðurinn. — Marta
gamla svaraði engu. Hún sat með kollhettuna aftur á hnakka og
horfði ofan á svuntuna sína. »Nú ætti Ingimar að fara að hugsa
um nýtt kvonfang« — þau þögðu bæði framvegis. — »þér þurfið
hjálpar við með búskapinn, frú Marta. Ingimar verður að sjá um
að þér getið átt gott í ellinni«--------Pingmaðurinn þagnaði nú
líka og- velti fyrir sér, hvort þau í rauninni heyrðu það, sem hann
var að segja. »Ég og konan mín viljum reyna að jafna alt
aftur.« —
Meðan þingmaðurinn lét dæluna ganga sat Ingimar hreyfingar-
laus og fyltist smámsaman miklum fögnuði. — Brita átti að fara
til Ameríku, og hann þurfti ekki að ganga að eiga hana. Ekkert
morðkvendi átti að verða húsfreyja á Ingimarsstöðum.
Han sat þögull af því honum fanst ekki við eigandi að láta