Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1914, Síða 26

Eimreiðin - 01.09.1914, Síða 26
182 þá hér 3 hreppstjórar: Jón Jónsson á Melum, Gísli Ólafsson á Kjörs- eyri og Magnús Bjarnason á Kolbeinsá. þá, og til skamms tíma, voru prestarnir sjálfkjömir að taka þátt í sveitastjórn. Svo hér hefur þá verið líkt og hreppsnefndir eru nú, en bókfærsla hefur þá verið einfaldari. Tíundartafla og hreppsreikningur komst þá á ‘/2 pappírsörk. Þá (1788) voru tekjur hreppsins alls 8 ríkisd. 273/4 sk. Þrír menn gáfu það ár til sveitar: presturinn (Guðm. Bjarnason) 22 sk., Finnur b. Torfason í Laxárdal 11 sk. og Jón nokkur Sveinsson 24 skildinga. Þá var hvert fiskvirði gegn peningum ekki metið meira en 4—5 skildinga í sveitargjöld. Þó tekjur hreppsins væru ekki meiri en þetta, voru þær látnar mæta útgjöldum. Lausafjárframtal var þá ekki hátt, sem eðlilegt var. Gísli á Kjörseyri taldi fram áðumefnt ár 6 hundruð lausafjár, en 3 bændur í hreppnum töldu meira, 8 hundruð, — enginn meira. f’eir voru Jón Jónsson á Melum, Magnús Bjarnason á Kolbeinsá og Jón Guðmundsson í Skálholtsvík. Jafnframt og árferði hefur batnað, hafa sveitarþyngsli minkað, 2 unglingar, sem lagt var með 1778, stúlka 17 ára og piltur 15 ára, voru tekin án meðgjafar næsta ár, og 1792, voru hreppsómagar ekki nema 4, 2 gamalmenni og 2 unglingar. fJá var hæst tíund: hjá Jóni Jónssyni sýslumanni í Bæ 16 h., Jóni á Mel- um 14 h. og Gísla á Kjörseyri 7 hundruð. Tekjur hreppsins voru 9 rd. 60 sk. Fénaðareign manna hefur smá-aukist fram yfir aldamót, svo að 1810 var lausafjártíund Gísla á Kjörseyri orðin 14 hundruð. Hæst tíund var 18 h., hjá Sigurði hreppstjóra Sigurðssyni á Melum, síðar á Fjarðarhorni og Andrési Guðmundssyni á Kolbeinsá. Næstur þeim var Jón sýslumaður í Bæ með 17 h. Þá voru tekjur hreppsins 42 rd. 52 sk. og ómagar 3. Um aldamótin 1800 giftist Gísli á Kjörseyri Ólafsson síðari konu sinni, Guðnýju f’orvaldsdóttur, bónda á f’ingvöllum í Helgafellssveit. Hún var alsystir Katrínar, konu Sigurðar Sigurðssonar á Melum og síð- ast á Fjarðarhorni, þess sem áður er getið. Með Guðnýju seinni konu sinni eignaðist Gísli 2 börn, er komust á fullorðinsaldur, f’órunni og Tómas, bæði mannvænleg; Tómas var lipurmenni og listamaður. Hann var skáldmæltur vel, góður skrifari og dverghagur á tré og málma. Ég hef séð eftir hann smíðisgripi úr tré, silfri og kopar, er lýsa mikl- um hagleik. Tómas fluttist suður til Mýrasýslu og ól þar mestan hluta lið, en gat þó gengið á stúfunum, og eftir ])að kölluð fótalausa Gunna. Græddi hiín fé með aldrinum og gjörðist frábærlega dugleg. Fékk hún Reykjanes í Árneshreppi til ábúðar, og búnaðist þar vel. Meðal annars lagði hún stund á trésmíði; smíðaði flest búsáhöld, sexæringsskip og smærri báta. Hún tók til fósturs barn, er Jón hét Einarsson, og vandi hann við skipa- og járnsmíði. fótti hann beztur skipasmiður á Ströndum. Fóstra hans gaf honum alt sitt og bjó hann lengi á Reykjanesi og eftir hann Sigurður sonur hans, og hjá Sigurði dó Guðrún fótalausa í hárri elli, þá orð- in karlæg. Það mun hafa verið á árunum 1860—70, er hún dó. Gísli Sigurðsson, gamall bóndi á Stóra-Fjarðarhorni í Kollafirði, vel skynsamur og merkur maður, hefur sagt mér þessa sögu, og þekti hann vel Guðrúnu fóta- lausu og talaði við hana, þegar hún var komin í kör; var þó hugur hennar hinn sami, vildi, að þeir, sem bjuggu í Trékyllisvík, sæktu um styrk til konungs, til að kaupa þilskip, svo þeir gætu sótt betur sjó.

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.