Eimreiðin - 01.09.1920, Blaðsíða 28

284
í PÝSKALANDI
[EIMREIÐIN
Konur eru þar dökkhærðar, brúnleitar — augun kol-
svartir tindrandi steinar með stjörnu í — prúðar í fram-
göngu, glaðlegar og siðlátar.
Bærinn er katólskur og kirkjurnar opnar frá morgni til
kvölds og undursamlega fagrar. Heiðingi verður trúaður á
því augnabliki, sem hann stígur inn fyrir þröskuldinn og
sér altarið, loftið, myndirnar.
Munchen er á stærð við Höfn en bæjarbragur þar allur
annar og miklu fegurri. Ekki þetta pestnæma léttúðarloft
yfir bænum, sem hvílir yfir Höfn. Götulíf á kvöldin miklu
minna, skuggahliðar þess ekki eins áberandi, saurlifnaður
og svakk ekki eins opinbert og ófyrirleitið. Engar götur^
sem bera á sér sama markaðsblæinn og Strykið eða Vest-
urbrúargata.
Það sem gerir Munchen töfrandi er þetta, að hún sam-
einar hvorttveggja, glæsibrag og andlega menning stórrar
og auðugrar borgar — friðsæld og unaði smábæjarins. —
Hún er frjáls af þessum time-is-money-brag stórbæjanna,
sem sýkir menn hraða og eirðarleysi og steypir þeim i
andlegt volæði. Hún er kjörinn háskólabær. Ungir menn
geta teygað þar úr öllum þroskalindum mannlegs anda,
og öll ásýnd bæjarins er göfgandi, vekur hugsunina og
boðar trúna á fegurðina.
III.
Við Bodenvatn.
Bavaria er persónugerfing Bayerns eins og Fjallkonan
er íslands. Stytta hennar stendur í Múnchen, 30 metra há
með stöpli og hin fegursta. Hún er hol að innan, vindu-
stigi liggur upp eftir henni, alt upp í höfuðið en þar er
rúm fyrir 5—6 manns og í fjórar áttir smágluggar til út-
sýnis.
Þaðan sá eg Alpana fyrst, tröllaukið fjalllendi út við
sjónhringinn i suðri.
Nokkrum dögum síðar var eg kominn suður að Boden-
vatni, þar sem mætast, Þýskaland, Austurríki og Sviss.
Eg kom fyrst til Lindau. Hótelherbergi fékk eg á fjórðu