Eimreiðin - 01.09.1920, Blaðsíða 103

EIMREIÐIN]
JÓNSVEINSSON
359
Það kemur frá hinum afskaplega mörgu húsum í borg-
inni. En Owe sagði, að það liti bara svona út.
Þá kom til okkar gufubátur frá Kaupmannahöfn og
dró okkur inn i borgina.
Eg stóð frammi við stefni. Hásetarnir stóðu fyrir aftan
mig á þilfarinu.
Við höfnina var alt svart af mönnum, hestum og hund-
um, því allir vildu sjá okkur, þegar verið var að draga
okkur inn.
Þess vegna voru lika skipverjar i bestu fötunum sínura,
eins og þeir væru að fara í brúðkaupsveislu.
Skipið var dregið inn í miðja borgina og bundið fast
Tið bakkann í vík nokkurri, sem Nyhavn heitir.
Og alt umhverfis okkur eru heilar raðir af húsum, sem
eru stór eins og fjöll, og rýkur úr þeim eins og eldfjöllum.
það er eins og við séum inni í fjallaskoru. Það er ekk-
ert land að sjá lengur og ekkert gras og engin blóm og
enga læki eða ár, heldur að eins himin og hús og flata
steina milli húsaraðanna.
Á götunum úir og grúir af mönnum, hestum og hund-
um. En kýr eða kindur sér maður engar, því það vex
ekkert gras á götunum . . . .
Hreinn barnaskapur kemur ekki síður fram í: »Nonni
und Manni«. Maður nokkur, sem Arngrímur heitir, er
nætursakir hjá foreldrum Nonna á Akureyri. Honum er
sú list lagin að leika á flautu. Siikt undra-verkfæri hafði
Nonni aldrei þekt, og verður hann svo hrifinn af flautu-
spilinu, að hann læðist inn til Arngríms, eftir að fólk er
háttað, og biður hann fyrir hvern mun að kenna sér
þessa list. Arngrímur heldur að hún verði nú ekki lærð
svona í svip, en þó fær Nonni því framgengt, að Arn-
grímur kennir honum að leika á flautu um nóttina, hljóð-
lega tii þess að enginn i húsinu vakni við. Strax daginn
eftir leitar hann til föður síns um hjálp til að eignast
flautu, og fær hann að lokum flautu úr blikki, þá ódýr-
ustu sem fékst á staðnum. Arngrímur hafði sagt honum
það, að svo mikill töframáttur gæti fylgt flautuspili, að