Eimreiðin - 01.09.1920, Side 109

EIMREIÐIN)
FRESKÓ
365
þér í skauti sínu annað en sorgir og sárar kvalir. Et þér
skyldi detta það í hug, að fara burt af þessu heiraili og
úr landinu, þá mátt þú eiga mig að. Þú mátt vita það,
að þótt pyngja mín sé ekki þung, þá er hún þér ávalt
opin, og hér gætir þú ef til vill fremur en annarsstaðar
fengið af Dýju frið í hjarta þitt, ef einhverjar viðkvæmar
endurminDÍngar naga það«.
Leonis Renzo, Milton Ernest til síra Eccelino Ferraris:
»Þér eruð nú eins og áður ávalt betri við mig en eg á
skilið. En úr því að hún ætlar í burtu, verð eg kyr og
lýk verki mínu. En ef hún verður kyr, þá er það satt,
sem þér segið, þá verð eg að fara. En frið finn eg ekki
framar huga mínum, hvert sem eg flý«.
Charterys greifinna til hr. Thomas á lystijagtinni »Glauc-
us« höfninni í Cowes:
»Farið með skipið til Marseille og bíðið þar eftir skeyti
frá mér«.
Leonis Renzo, Milton Ernest, til síra Eccelino Ferraris,
Florinella:
»Nú er hún farin. Eg hygg að hún hafi verið hálf neydd
af stað, en hún vildi komast hjá einhverju, sem kynni að
valda opinberu hneyksli. Eg þekki þetta ekki neitt. En eg
held að hún beri ástarhug til mín. Samt heyri eg altaf
hljóma fyrir eyrum mér þessa kuldalegu lýsingu lávarðs-
ins: »Hún er daðurdrós og vandræðagripur«. Líklega er
það rangt af mér í hennar garð, að hrekja ekki þessa
rödd á burf. Hvernig á eg að heimta meira, en hún getur
framast veitt mér og hefir veitt mér: Alúð og vinsemd í
öllu og svo mikla nákvæmni, að undur má kallast. Aldrei
hafði eg búist við neinu slíku.
Kvöldið áður en hún fór, kom hún til mín, til þess að
kveðja mig. Eg var að vinna að myndinni af henni, og
hún er nú rétt að segja fullger. Að eins eftir smá fitl við
fötin og hundinn. Hún sagði: »Ef það yrði nú fjarska
kalt, þá ættuð þér að koma til Rómaborgar, eða viljið þér
koma með mér til Cannes og mála þar aðra mynd af
mér undir pálmaviðunum?«
Málrómurinn var svo dapurlegur, en þó vinalegur. Eg