Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1919, Síða 167

Jakob Jakobsen
67
ann. Hann yrði að leggja stund á norræna málfræði og sjer-
staklega á færeysku og færeysk fræði. í’að hefði enginn gert
áður að æfistarfi sínu, og þar væri nóg að vinna. Hann
kvað í fyrstu jafnan nei við þéssu, og sagðist hafa ákveðið
að lesa frakknesku. Svo fór jeg að láta hann heyra íslensk
orð, og sýna honum íslenskar bækur. Hann var fljótur að
læra að skilja töluvert íslensku, og þá er leið á veturinn, fór
jeg að tala við hann íslensku; lærði hann það smátt og smátt
á meðan við bjuggum saman, og talaði hana vel að lokum.
Jeg talaði líka við hann um Færeyinga sögu. Hann
hafði lesið hina dönsku þýðingu Rafns af henni. Hann unni
Sigmundi Brestissyni, eins og allir Færeyingar. f’að gerði
jeg líka, en við Jakob tók jeg að verja Þránd, og sagði, að
hann hefði verið vitur maður og hugsað um frelsi Færeyja,
en það hefði Sigmundur ekki gert, þótt hann hefði verið
vandaður maður og hraustur.
Sumarið 1884 fór Jaköb til Færeyja. Þá fóru fram
kosningar til þjóðþingsins danska og tók hann mikinn þátt í undir-
búningi þeirra með nokkrum frjálslyndum mönnum í eyjunum.
Færeyingar höfðu ávalt kosið hægri menn á þing, og margir
þeirra hugðu það vera persónulega móðgun við konung að
kjósa vinstrimann. Jakobsen mun þá hafa fundið ráð við
þessu, ’og fanst þá himnabijef í Færeyjum, sem bauð mönn-
um að kjósa vinstrimann á þing; hafði það mikil áhrif á al-
menning, og fór svo, að vinstrimaður var kosinn, Schröter
sýslumaður. En Jakobsen hafði gaman að brjefi þessu, og
hló dátt, er hann sagði mjer frá því.
Um haustið kom góður gestur á Garð til okkar til að
finna Jakob. f*að var sjera V. U. Hammershaimb pró-
fastur (f. 25. mars 1819, d. 8. apríl 1909), prestur í Lyders-
lev á Sjálandi. Hann var Færeyingur og þá fremstur allra í
færeyskum fræðum. Hann sagði mjer, að hann hefði búið á
Garði með Sigurði Melsteð föðurbróður mínum, og lærði hann
íslensku af honum og talaði hana vel. Á yngri árum hafði
hann ferðast um Færeyjar og safnað kvæðum og þjóðsögum
og gefið út. Síðan var hann prestur í eyjunum frá 1855 til
1878. Nú hafði formaðurinn fyrir fjelagi, sem gefur út göm-
ul norræn rit (Samfund til udgivelse af gammel nordisk
litteratur), beðið hann um að gefa út færeyska úrvalsbók
(antologi), og var hann nú kominn til að fá Jakobsen til þess
að skrifa upp kvæði fyrir sig, sem hann ætlaði að taka í
bókina. Jakobsen tók það að sjer, og fór nú að eiga við
færeysk kvæði og færeyska tungu, og þótti brátt gaman að